POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

6 nov 2011

PASEO CARA Ó OUTRO MUNDO / PASEO HACIA EL MÁS ALLÁ

(Imaxe baixada de internet)
Cunha man agarran cadanseu caxato. Coa outra, apóianse un no outro. Coa ansia de seguir xuntos, adhírense á vida, que intenta despegalos a forza de golpes. Cando o primeiro se solte, o segundo caerá. E mentres agardan, camiñan, lentamente camiñan.


Con una mano, se agarran a sus respectivos bastones. Con la otra, se apoyan entre sí. Con el ansia de seguir juntos, se adhieren a la vida, que intenta despegarlos a fuerza de golpes. Cuando el primero se suelte, el segundo caerá. Y mientras esperan, caminan, lentamente caminan.

(Relato seleccionado para formar parte do libriño titulado BOCADOS SABROSOS, resultado do I Concurso de Microrrelatos ACEN)

7 comentarios:

Rascacheira dijo...

Sóame... Conta, conta, conta que por este che deron un PREMIO! Hala!

Edita Nogueira Tallón dijo...

¡Pero se xa está posto no fondo da entrada! Non me les... :-) Bueno, premio, premio..., non. Pero como se fose.

suaseiras dijo...

BOCADOS SABROSOS, NORABOA!!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Grazas. Non digo máis porque teño a boca chea e é de mala educación falar mentres se come. :-)

suaseiras dijo...

Chea de que? de macrolepiotas?

Edita Nogueira Tallón dijo...

Ja ja ja. Chea de BOCADOS SABROSOS, de macrolepiotas, por exemplo, si...

Eutimos dijo...

Es hermoso llegar al final de la vida apoyándose en el compañero/a. Y es natural emprender juntos el camino al otro mundo.