─Que
porcallada de prato é este?
─É
unha sopa fría moi saborosa. Saquei a receita dun libro.
─Dun
libro, di... Pero necesitas estudar para facer unha puta sopa? Non podes
botarlle fideos como fixo miña nai toda a vida?
─Claro,
cariño, pero quería sorprenderte.
─Pois
conseguíchelo, abofé! Só con verlle a cor, xa dá gana de cuspirlle!
─Porque
está feita á pementa rosa. Proba, verás como che gusta.
─É
que teño eu pinta de maricas ou que? Iso comeralo ti, inútil! A min posme
comida normal!
─Perdoa,
meu amor. Agora che traio o teu manxar favorito, que hoxe é o noso aniversario,
lembras?
─Xa
me parecía a min que algo pasaba, porque aínda estás máis parva ca de costume.
A
muller retira a suculenta crema antes de que voe polo aire, como
ocorrera noutras ocasións. Abnegada e submisa igual ca sempre, volve á cociña
buscar o segundo prato, o definitivo: rabo de touro estufado no seu punto, condimentado
para a ocasión cun toque de exquisito cianuro.
 |
(Imaxe procedente de internet) |
─¿Qué
porquería de plato es este?─Es
una sopa fría riquísima. Saqué la receta de un libro.
─De
un libro, dice… ¿Pero necesitas estudiar para hacer una puta sopa? ¿No puedes
echarle fideos como hizo mi madre toda la vida?
─Claro,
cariño, pero quería sorprenderte.
─¡Pues
lo has conseguido, no te quepa duda! ¡Sólo con verle el color, ya dan ganas de
escupirle!
─Porque
está hecha a la pimienta rosa. Prueba, verás como te gusta.
─¿Es
que tengo yo pinta de mariquita o qué? ¡Eso lo comerás tú, inútil! ¡A mí me
pones comida normal
─Perdona,
mi amor. Ahora te traigo tu manjar favorito, que hoy es nuestro aniversario,
¿recuerdas?
─Ya
me parecía a mí que algo pasaba, porque estás todavía más tonta que de
costumbre.
La
esposa retira la suculenta crema antes de que vuele por los
aires, como había ocurrido en otras ocasiones. Abnegada y sumisa igual que
siempre, regresa a la cocina a buscar el segundo plato, el definitivo: rabo de
toro estofado en su punto, condimentado para la ocasión con un toque de
exquisito cianuro.