POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

27 mar 2011

INUNDACIÓN

(Rio Ulla)
Cubrindo campos
un mar de chocolate:
o río fóra.



Non recoñezo
o meu río de sempre.
Fíxose malo.
Goza afogando leiras
convertido en xigante.


  
Cubriendo campos
un mar de chocolate:
el río crece.
No reconozco
a mi río de siempre.
Hace de malo.
Goza ahogando fincas
convertido en gigante.
 

4 comentarios:

suaseiras dijo...

Non o culpes...non pode con tanto.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Probiño...

Rascacheira dijo...

Si, el só recolle o que lle botan!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Pois si, aínda ides ter razón... Eu falaba só por falar..., que teño debilidade polo río, especialmente polo Ulla, con máis auga ou con menos.