POR QUE
ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes
:“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.
“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.
6 comentarios:
E daquela que??
Ahhhh? Esta é unha desas novelas sen final definido para que o lector escolla o que queira...
¿Como que non a deixaban vivir? Seguro, seguro, que ela mesma era a que poñía todos os impedimentos posibles. Que non lle bote a culpa aos demais.
Unha mágoa que cando un toma unha decisión libre, os benefactores a entorpezan. ¿Ou non? Depende de se a decisión era segura, segura...
A saber...
Estou totalmente de acordo con Carnota.
Non sempre se pode tomar unha decisión libre...ollo!!
...Ás veces nin se pode tomar decisións.-
Publicar un comentario