De rapaz, seu pai levábao a navegar para que fose aprendendo o oficio, coma tódolos homes da familia. Pero Roque amaba tanto os animais, que non daba soportado a loita agonizante dos pobres peixes na rede. E decidiu que non sería pescador. O malo era que levaba o mar gravado nos xenes...
De grande, atopou a solución: fíxose pirata.
 |
| (Imaxe baixada de internet) |
De niño, su padre lo llevaba a navegar para que fuese aprendiendo el oficio, como todos los hombres de la familia. Pero Roque amaba tanto a los animales, que no podía soportar la lucha agonizante de los pobres peces en la red. Y decidió que no sería pescador. Lo malo era que llevaba el mar grabado en los genes...
De mayor, encontró la solución: se hizo pirata.
8 comentarios:
Jajajaja...Grandes REMEDIOS!!
Xa se sabe, a grandes males... :-)
Este textiño encántame! Gústame moito máis que Roque sexa pirata que pescador... mira ti!
Non vai haber lectura???
¡Ostras! (Por non xurar, que queda pouco fino...) Ou sexa, que che dan máis pena os peixes cás persoas... Medo me das, calquera día pégasme un bocado... :-)
¿E logo non liches? Pois deberías :-) Bueeeno, xa veremos, pensareino...
¡Que pirata! Non quería ver morrer os pobres peixes...! Iso non o cre ninguén. Gustáballe o mar e era algo preguiceiro para traballar tódolos días. Así que encontrou a profesión perfecta. ¡Que sorte!
¿Como non? Hai quen lle quere máis ó seu can ou ó seu coche cá familia, poñamos por caso... :-)
A ver... que os piratas moitas veces eran como Robin Hood (non sei se se escribe así...)... e iso de ter aventuras mariñas debía ser moi interesante!
Hala, hala... Que o meu pirata era dos de verdade, dos malos, de parche e pata de pau. Non mo pintes de cores que non coa...
Publicar un comentario