Máis ca prudente, sixilosa. Vive arrastrada mendigando esmola de aloumiños e comprensión; apégase ó chan como a unha balsa no océano buscando a salvación que nunca chega; sente frío crónico que só contrarresta co antídoto da calor allea, sempre escasa e fuxidía; quéixase a diario de vellas e novas dores, que a fan aletargar por veces; ataca envelenada a quen se cruce no seu camiño...
Vendería a alma ó diaño por entender o que lle pasa, ignorante da súa verdadeira identidade: pel de muller sobre interior de serpe negra.
 |
| (Imaxe obtida modificando a orixinal baixada de internet, de Álvarez Debans) |
Más que prudente, sigilosa. Vive arrastrada mendigando limosna de caricias y comprensión; se pega al suelo como a una balsa en el océano buscando la salvación que nunca llega; siente frío crónico que sólo contrarresta con antídoto de calor ajeno, siempre huidizo y escaso; se queja a diario de viejos y nuevos dolores, que la hacen aletargar a veces; ataca envenenada a quien se cruce en su camino…
Vendería el alma al diablo por comprender lo que le pasa, ignorante de su verdadera identidad: piel de mujer sobre interior de serpiente negra.
11 comentarios:
Que muller-serpe tan fea!
Xa o sabes... pero ti ... erre que erre!!! Que paciencia me cómpre!!!
:-)
Xa levaba algún tempiño sen pasarme por aquí e vexo que isto vai vento en popa. Encantoume o recitado da fermosa escola de cores. No noso cole, sen ir máis lonxe, recordo unha imaxe totalmente multicultural do día do festival de Nadal que se fixo na casa da cultura. Era unha foto preciosa.
¡Pero que vai ser fea! ¿Fixácheste no colorido? ¿E nos ollos? ¿E na fermosa serpe negra interior que asoma pola boca?
¿En que quedamos, non dicías que che encantan as estampas "multicolores"? :-)
Por favor Madoé....mmhhh!
Non sei como explicar ....
Sinto que se fai insoportable.
(queda en reflexión, joder!!)
¿A tipa do retrato ou a retratada no texto? :-)
De todo o que levo lido do blog, sin dúbida, a REENCARNACIÓN foi a que mais me impresionou.
...Creo que se me puseron todos os pelos de punta!!
Sabes transmitir, IMPRESIONANTE!!
Bueeeeeno, pois xa somos dúas, Suaseiras, porque ti soubéchesme transmitir os teus sentimentos estupendamente; se non fose este frío de cobra que me mata, estaría chorando coa emoción... :-)
Rascacheira, recibe os parabéns que che corresponden. Ti xa me entendes.
Os parabéns son só para ti, eu o único que fago é "pinchar", jejee...
Pero pinchas tan ben...e tes tanta puntería...:-)
A mi me ha hecho pensar en ciertas mujeres que al ir envejeciendo sin haber logrado inspirar amor destilan veneno para vengarse de todos a los que consideran responsable de su soledad
É unha posible lectura...
Publicar un comentario