POR QUE
ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes
:“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.
“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.
4 comentarios:
¡Jo!, cómo lucen mis uvas adornadas por tu texto.
Gracias por subirlas a tu blog, están muy felices ahí.
Locen porque son fermosas. Estarán felices porque me serviron de inspiración...
Gracias a ti por prestarmas.
Moi bonita acuarela, Carmen.
Que incómodas son as pebidas nas uvas.
Saúdos a todxs.
¡O que eu temía! Pebida en galego identifícase máis co significado de semente que con "pepita" de ouro, que era o que quixen poñer: "anaco pequeno de certos minerais que adoita aparecer en terreos de aluvión (unha pebida de ouro). Se puxera pepiña... ja ja ja.
Publicar un comentario