POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

28 feb 2025

IMPUTADA

 

Ameazou ó ladrón cunha barra de pan reseso.

Imaxe procedente de internet


Amenazó al ladrón con una barra de pan duro.

23 feb 2025

EVOLUCIÓN

 

Imaxe procedente de internet


Despois de lustros amestrando golfiños, notou dificultades para enfundar o neopreno. Tivo que deixar de usalo, o mesmo cás extremidades, convertidas agora en apéndices con pretensións de aletas. Os seus intelixentes cetáceos asumiron a situación e adéstrano a diario. Hai lista de espera para asistir ó novo espectáculo do parque acuático.



Después de lustros amaestrando delfines, notó dificultades para enfundar el neopreno. Tuvo que dejar de usarlo, lo mismo que las extremidades, convertidas ahora en apéndices con pretensiones de aletas. Sus inteligentes cetáceos asumieron la situación y lo entrenan a diario. Hay lista de espera para asistir al nuevo espectáculo del parque acuático.


20 feb 2025

CIENCIA ILUSORIA


Imaxe procedente de internet

Despois de anos investigando sobre a saponificación clónica, está a piques de alcanzar o seu obxectivo: vivir nunha burbulla exclusiva. Isto supuxo inventar pompas xeneticamente irrepetibles. As primeiras, aínda que únicas, resultaban demasiado pequenas, inservibles. Ó fin, xurdiron as grandes utilizando un xabón elaborado con novos óleos transxénicos. O éxito chegou ó conseguir estabilizar unha esfera xigante que mide dous metros de diámetro; é transparente, irisada, e leva case cinco meses inmutable. Apenas dorme pola ansia que a espera provoca, pero xa só lle falta atopar a maneira de introducirse nela durante un tempo ilimitado sen alterar a súa delicada textura.

 

 

Después de años investigando sobre la saponificación clónica, está a punto de alcanzar su objetivo: vivir en una burbuja exclusiva. Esto supuso inventar pompas genéticamente irrepetibles. Las primeras, aunque únicas, resultaban demasiado pequeñas, inservibles. Al fin, surgieron las grandes utilizando un jabón elaborado con novedosos óleos transgénicos. El éxito llegó al conseguir estabilizar una esfera gigante que mide dos metros de diámetro; es transparente, irisada, y lleva casi cinco meses inmutable. Apenas duerme por el ansia que la espera provoca, pero ya solo le falta encontrar la manera de introducirse en ella durante un tiempo ilimitado sin alterar su delicada textura.

 

17 feb 2025

HEMICRANIA / MIGRAÑA

 

Nada máis almorzar, os escintileos repentinos da aura auguran un mal día. A miña visión borrosa impídeme ler a data de caducidade do Hemicraneal. Por se acaso, tomo dous comprimidos. Poucos minutos despois, unha dor, tan ‎impertinente como coñecida, instálase enriba do ollo dereito, antes de que a droga tivese tempo de cumprir coa súa obriga. Haberá que resignarse e agardar. Apago o televisor, baixo as persianas e diríxome á cama, aínda sen facer, acompañada dunha almofía por se as náuseas non remiten.

Aínda que as molestias se van facendo soportables pouco a pouco, a ración dobre de cafeíana do medicamento impídeme durmir. O futuro inmediato serán longas horas de inmobilidade, penumbra e aburrimento. Como nas noites de insomnio, procuro ocupar o pensamento con fantasías, moito menos maltratadoras cós pesadumes cotiáns. Ás veces, a creación literaria sálvame. Lembro que teño pendente buscar ideas para o texto dun concurso. Téntoo, pero, igual que nas semanas anteriores, non son capaz de enfrontarme á imaxe proposta como inspiración: esa parella, aparentemente feliz, durmida e arroupada polo troupeleo do tren, tráeme recordos demasiado frescos.

Achego a palangana.

 

Imaxe procedente de internet
 

Nada más desayunar, los destellos repentinos del aura auguran un mal día. Mi visión borrosa me impide leer la fecha de caducidad del Hemicraneal. Por si acaso, tomo dos comprimidos. Pocos minutos después, un dolor, tan impertinente como conocido, se instala encima del ojo derecho, antes de que la droga haya tenido tiempo de cumplir con su obligación. Habrá que resignarse y esperar. Apago el televisor, bajo las persianas y me dirijo a la cama, todavía sin hacer, acompañada de una jofaina por si las náuseas no remiten.

Aunque las molestias se van haciendo soportables poco a poco, la ración doble de cafeína del medicamento me impide dormir. El futuro inmediato serán largas horas de inmovilidad, penumbra y aburrimiento. Como en las noches de insomnio, procuro ocupar el pensamiento con fantasías, mucho menos maltratadoras que las pesadumbres cotidianas. A veces, la creación literaria me salva. Recuerdo que tengo pendiente buscar ideas para el texto de un concurso. Lo intento, pero, igual que en las semanas anteriores, no soy capaz de enfrentarme a la imagen propuesta como inspiración: esa pareja, aparentemente feliz, dormida y arropada por el traqueteo del tren, me trae recuerdos demasiado frescos.

Acerco la palangana.


10 feb 2025

CONTRATEMPO / CONTRATIEMPO

 

Imaxe procedente de internet

Mentres non consiga axustar a aplicación para que as mellores fotos da escena queden colgadas na rede automaticamente e ó instante, terá que pospoñer o suicidio.

 


Mientras no consiga ajustar la aplicación para que las mejores fotos de la escena queden colgadas en la red automáticamente y al instante, tendrá que posponer el suicidio.


7 feb 2025

UN OCUPA SILENCIOSO


Desde unha viga do teito, colga o coteno da soga rabenada inutilmente. O arrendador, que pretendía cobrar os atrasos, tardará en recuperarse do susto. A silueta de xiz resístese a desaparecer do chan, facendo indeleble o recordo da traxedia.

Imaxe procedente de internet

Non podía desaproveitar a oportunidade de contemplar de preto as verdadeiras reaccións da xente e decidín quedarme un tempo; pero agora xa lle collín gusto e non penso irme. Debín facelo antes, nunca vivín mellor. Aínda que poñan a casa en venda, seralles difícil atopar a alguén que acepte compartir piso coa pantasma dun suicida.




Desde una viga del techo, cuelga el muñón de la soga cercenada inútilmente. El casero, que pretendía cobrar los atrasos, tardará en recuperarse del susto. La silueta de tiza se resiste a desaparecer del suelo, haciendo indeleble el recuerdo de la tragedia.

No podía desaprovechar la oportunidad de contemplar de cerca las verdaderas reacciones de la gente y decidí quedarme un tiempo; pero ahora ya le he cogido gusto y no pienso irme. Debí hacerlo antes, nunca he vivido mejor. Aunque pongan la casa en venta, les será difícil encontrar a alguien que acepte compartir piso con el fantasma de un suicida.


5 feb 2025

VIOLENCIA CONXÉNITA / VIOLENCIA CONGÉNITA


Imaxe procedente de internet


Cortoulle a cabeza, o rabo e dúas patas pola metade. Cun punzón e saña desmedida, encheu o corpo que quedaba de buracos. Como non sangraba, enfadouse e pediulle á mestra que lle dese outra ficha, pero cun animal de verdade.

  

Imaxe procedente de internet



Le cortó la cabeza, el rabo y dos patas por la mitad. Con un punzón y saña desmedida, llenó el cuerpo que quedaba de agujeros. Como no sangraba, se enfadó y le pidió a la profe que le diera otra ficha, pero con un animal de verdad.


3 feb 2025

PORTA VIDREIRA / PUERTA VIDRIERA


Máis ca unha porta,

sonche ventá pechada                   

Imaxe procedente de internet
cos pés na terra.

 


 

Más que una puerta,

soy ventana cerrada

de pies en tierra.