POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

24 may 2015

PRETEXTO


(Imaxe baixada de internet)


Dende que a avoa quedou viúva, funde media pensión en cuncas de chocolate, agradecendo ás visitas a súa compaña. Eu non vou nunca, son máis de café...





Desde que la abuela se quedó viuda, funde media pensión en tazas de chocolate, agradeciendo a las visitas su compañía. Yo no voy nunca, soy más de café…



ETIQUETA ,

2 comentarios:

Amapola Azzul dijo...

Cada cual tiene sus gustos.
Besos.

1/6/15, 16:17
Edita Nogueira Tallón dijo...

:-) Claro, claro. Graciñas.

2/6/15, 13:53

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)