POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

15 dic 2011

O RÍO / EL RÍO



             No mesmo leito
                    un río novo sempre,
                           lambendo verdes.


                                                       Salfire o río
                                                              con húmido murmurio
                                                                     por se algo queda.


O AREAL (acuarela de Carmen López)

                                                                       El mismo lecho.
                                                                Un río nuevo siempre,
                                                          lamiendo verdes


                                      Salpica el río
                               con húmedo rumor
                        por si algo queda.



12 comentarios:

suaseiras dijo...

Como sabes enmeigar!!!
Unha combinación en verde, rozando a perfección.

Edita Nogueira Tallón dijo...

¡Coida ese catarro, Suaseiras! ¿Non terás febre? :-)
¿E que me dis da imaxe? ¿Non a recoñeces?

Eutimos dijo...

¡Que hermosa es la metáfora del río!, siempre cambiante y siempre nuevo, como la vida misma. Gracias por incluir mi acuarela.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Grazas a ti por regalarma.

Rascacheira dijo...

Preciosa esa acuarela! Suave como o poema.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Para combinar coas túas palabras...

carnota dijo...

Lambendo verdes!! Eu inclínome pola personificación. Imaxino á larpeira lingua aproveitando todo o zume de clorofila.
Finísima acuarela.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Si, finísima acuarela. Se picades sobre a imaxe e a vedes en grande, aínda luce mellor ¿Pero non hai ninguén que note algo máis...? A ver, Carnota, Suaseiras, un esforciño. Non terei que preguntarlle a J.M. do Agro...

BIBLIO dijo...

Refíreste ao mellor que é unha foto do Ulla pintada por Eutimos?

Edita Nogueira Tallón dijo...

Ola, BIBLIO. ¿Es un/unha novo/a comentarista ou foi un lapsus de quen eu penso?

Si, referíame a que é unha zona do río Ulla moi coñecida por algúns ou algunhas das que andamos por aquí.

carnota dijo...

Si, un lapsus. ¡Que cousas!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Ja ja ja. ¿Que sería, o subconsciente ou o inconsciente? :-)