POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

3 jun 2011

MAPOULA


No trigo verde
moitas mapoulas viven
coma princesas.

Sempre me sinto
coma trigo vermello,
mapoula verde.


(Imaxe baixada de internet)

En trigo verde
las amapolas viven
como princesas.


Siempre me siento
como trigo rojo,
amapola verde.

6 comentarios:

suaseiras dijo...

Canto tempo fai que non vexo un campo de mapoulas, é todo un espectáculo!!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Xusto, un precioso espectáculo. A primeira vez que vin un coma o da foto, foi camiño de Madrid un maio de hai mil anos. Viaxe en 600, cinco mulleres, bocadillo ó pé do trigo... Nunca o borrei da memoria.

Rascacheira dijo...

Bonita viaxe debeu ser! Pois eu recordo outra, pero esta co meu pai. Viñamos de Salamanca, a súa "patria chica", e paramos a comer un "hornazo". Tamén nos rodearon as mapoulas, espectaculares! E tampouco a borrei da memoria.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Bueno, eu tamén viña. Cando fomos, fíxose noite e non paramos nos trigais.
A viaxe, fermosa, fermosa..., non sei se foi, pero inolvidable si.
Salamanca...¡que fermosa cidade! ¿E que é un "hornazo"?

Rascacheira dijo...

Si, Salamanca é ESPECTACULAR! Eu fun moitos veráns, de nena. Cando me fun facendo maior, xa me "liberei" e andaba polo mundo adiante, sen pais... Pois... un hornazo é unha especie de empanada con lomo, ovo cocido, chourizo ibérico... e cun pan!!!! Cun pan castelán de primeira. Das comidas da zona sempre foi o que máis me gustou, ademais do farinato. Non deixes de probalo se te achegas por alí.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Pois xa me tarda probalo; e co lixeiriño que parece, anque sexa á noite...