POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

9 oct 2024

ESTREA PROVIDENCIAL / ESTRENO PROVIDENCIAL

 

Carmiña e seus irmáns medraron preto dun río que imprimía néboas nos ósos e dita estival na alma. Ás veces, nas xornadas calorosas, despois de colaborar en tarefas agrícolas, conseguían permiso paternal para achegarse á corrente mentres súa nai facía o xantar. Coa complicidade da criada acompañante, atravesaban milleirais coma furtivos, ata alcanzar o recanto fluvial secreto onde podían chapuzar canda ela en roupa interior. Sen praia, aquelas bañaduras semellaban a felicidade absoluta. Deixaron de batuxar ás agachadas o día que estrearon traxe de baño, obsequio dun familiar emigrado. Nesa mesma data, un veciño abandonou a pesca.








Carmiña y sus hermanos crecieron cerca de un río que imprimía nieblas en los huesos y dicha estival en el alma. A veces, en las jornadas calurosas, después de colaborar en tareas agrícolas, conseguían permiso paterno para acercarse a la corriente mientras su madre hacía el almuerzo. Con la complicidad de la criada acompañante, atravesaban maizales como furtivos, hasta alcanzar el recanto fluvial secreto donde podían chapotear con ella en ropa interior. Sin playa, aquellos baños parecían la felicidad absoluta. Dejaron de remojarse a escondidas el día que estrenaron traje de baño, obsequio de un familiar emigrado. En esa misma fecha, un vecino abandonó la pesca.


No hay comentarios: