 |
(Imaxe
baixada de internet)
|
A rutina diúrna é levadía: unha man estendida á porta da igrexa, sesta nun banco, visitas ao colector do supermercado... Mesmo soporta que o ignoren. A noite, en cambio, é moi dura. Non pola incomodidade dos cartóns ou a friaxe da madrugada, senón pola morriña infinita que lle producen as estrelas. O salitre das bágoas vai estragando os seus circuítos.
La rutina diurna es llevadera:
una mano extendida a la puerta de la iglesia, siesta en un banco,
visitas al contenedor del supermercado… Incluso soporta que lo
ignoren. La noche, en cambio, es durísima. No por la incomodidad de
los cartones o el relente de la madrugada, sino por la nostalgia
infinita que le producen las estrellas. El salitre de las lágrimas
destroza sus circuitos.
Seleccionado para o libro Inspiraciones Nocturnas II (DIVERSIDAD LITERARIA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario