POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

22 jul 2015

MISIÓN ENCOMIABLE


O seu comportamento estraño e un aspecto físico peculiar impídenlle pasar desapercibido por máis que se esforce. Sentirse tan observado engade dificultade ao seu labor, xa de por si complexo. Mais a reacción da xente está xustificada porque leva varios meses na zona e aínda non o viron nunha celebración, no centro de saúde ou na tenda. Nin sequera falaron con el. Saúda a todo o mundo con amplo sorriso e xestos amables, pero non sae unha palabra da súa boca. Só saben que pasa a noite na casa grande abandonada. Descoñecen cal é a súa profesión, e isto é o que produce maior desconfianza na vila. Chegaron a especular coa posibilidade de que fose un terrorista ou un fuxitivo. Mesmo se organizaron para vixialo polas noites, sen éxito ningún: a súa vivenda permanece sempre en silencio absoluto e ás escuras. Cada día, abandona a casa cedo e desaparece andando; á noitiña, regresa aparentemente cansado.

(Imaxe baixada de internet)
Están moi lonxe de imaxinar que traballa para eles; que alí seguirá ata a consecución do obxectivo: o deseño dun canón granífugo eficaz. A non ser que descubran antes o seu ovni camuflado no bosque...




Su comportamiento extraño y un aspecto físico peculiar le impiden pasar desapercibido por más que se esfuerce. Sentirse tan observado añade dificultad a su cometido, ya de por sí complejo. Mas la reacción de la gente está justificada porque lleva varios meses en la zona y todavía no lo han visto en una celebración, en el centro de salud o en la tienda. Ni siquiera han hablado con él. Saluda a todo el mundo con amplia sonrisa y gestos amables, pero una palabra no sale de su boca. Sólo saben que pernocta en la casona abandonada. Desconocen cuál es su profesión, y esto es lo que produce mayor desconfianza en el pueblo. Han llegado a especular con la posibilidad de que fuera un terrorista o un fugitivo. Incluso se han organizado para vigilarlo por las noches, sin éxito alguno: su vivienda permanece siempre en silencio absoluto y a oscuras. Cada día, abandona la casa temprano y desaparece andando; al anochecer, regresa aparentemente cansado.

Están muy lejos de imaginar que trabaja para ellos; que allí seguirá hasta la consecución del objetivo: el diseño de un cañón granífugo eficaz. A no ser que descubran antes su ovni camuflado en el bosque…
                                                                                                           
                                                                                                   Creado para ENTC                                                                                                                                                                                                                                                                        

No hay comentarios: