POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

22 mar 2015

A SOIDADE DO MICÓLOGO / LA SOLEDAD DEL MICÓLOGO



(Imaxe baixada de internet)
Todo estaba debuxado no pequeno caderno gris que levaba no peto do seu pantalón: os cogomelos coñecidos e os novos achados, as árbores asociadas a cada especie, os distintos solos, plantas, matogueiras…; esbozos acompañados de descricións pormenorizadas. Era xusto o broche de ouro que precisaba o seu traballo de investigación; o resultado de moitas horas illado na fraga en condicións precarias, sen móbil nin outro dispositivo tecnolóxico que o distraese da súa importante misión. Só levara o imprescindible, propiciando así a liberdade de movemento. Satisfeito do material conseguido, decidiu regresar á cidade. Mais alí segue, despois de varios meses, buscando o camiño de volta.



Todo estaba dibujado en la pequeña libreta gris que llevaba en el bolsillo de su pantalón: las setas conocidas y los nuevos hallazgos, los árboles asociados a cada especie, los distintos suelos, plantas, matojos...; esbozos acompañados de descripciones pormenorizadas. Era justo el broche de oro que necesitaba su trabajo de investigación; el resultado de muchas horas aislado en el bosque en condiciones precarias, sin móvil ni otro artilugio tecnológico que lo distrajera de su importante misión. Sólo había llevado lo imprescindible, propiciando así la libertad de movimiento. Satisfecho del material conseguido, decidió regresar a la ciudad. Pero allí sigue, después de varios meses, buscando el camino de vuelta.

                                                                                                                                                             Creado para REC 


5 comentarios:

Luisa Rodríguez G. Novelúa dijo...

Edita, non me estraña que non atope o camiño de volta porque seguro que se sinte no paraíso.
Por certo, escribes primeiro en galego e traduces ao castelán, ou fas o contrario? Bicos.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Depende. :-)
Son galego falante de nacemento, pero bilingüe na escritura. Antes escribía case sempre en galego; agora, desde que me metín na leria esta dos concursos, como case todos son en castelán, escribo moito máis en castelán.

Juan Antonio dijo...

Ese camino de vuelta, que insinuas como mejor de solo ida, me ha gustado mucho. Mucha suerte :)

Rascacheira dijo...

A min tampouco me estraña que se perdese entre tanto cogumelo...

Edita Nogueira Tallón dijo...

Graciñas.