POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

21 ene 2015

DESENCANTO


(Imaxe baixada de internet)


Despois de eternos anos lonxe da miña cidade, enfermo de morriña, tiven que retornar a ela. E atopeina baleira. Só había xente.





Después de eternos años lejos de mi ciudad, enfermo de morriña, tuve que regresar a ella. Y la encontré vacía. Sólo había gente.



Para ENTCONCURSO "CIUDAD MÍNIMA

2 comentarios:

Sandra Sánchez dijo...

Genial!!
Cuánta soledad hay a veces entre la gente!...
Saludos
Sandra Sánchez

Edita Nogueira Tallón dijo...

Moitas grazas.