Non sei se te amo ou me queres;
se me adoras ou te aprecio.
Tampouco sei se me atraes;
ou se aínda me desexas.
Pero sabes
que se te vas, non respiro;
que se penso, penso en ti;
que nacín cando chegaches
e morro cando me faltas.
E sabemos
que nos mantemos unidos
co fío da liberdade.
Que por vías paralelas
camiñamos abrazados.
 |
| (Imaxe baixada de internet) |
No sé si te amo o me quieres;
si me adoras o te aprecio.
Tampoco sé si me atraes;
o si tú aún me deseas.
Pero sabes
que si te vas, no respiro;
que si pienso, pienso en ti;
que nací cuando llegaste
y muero cuando me faltas.
Y sabemos
que perduramos unidos
con hilos de libertad.
Que por vías paralelas
caminamos abrazados.
6 comentarios:
O recitado: impecable, coma sempre!
O que máis me gusta son eses dous versos: QUE NOS MANTEMOS UNIDOS
CO FÍO DA LIBERDADE.
Iso si que me soa realmente a amor!
Non?
El poema tiene el ritmo de la lanzadera creando el delicado tejido del amor "con hilos de libertad".
Xa vexo que teño en Rascacheira unha fan incondicional do recitado. Estou encantada.
E vexo que coincidides as dúas citando o mesmo verso. Igual é o único bo do poema...:-)
Unha metáfora preciosa, Eutimos.
Moi blanco todo...Non?
Non, tamén hai bastante rosa. :-)
Jajajaja...tes razón, non quería chegar tan lonxe.
Publicar un comentario