POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

4 may 2011

NIÑO BALEIRO / NIDO VACÍO

Escachou os ovos
para que non nacesen
os paxariños.
Non os comerá o gato.
Misión cumprida. Súa.

(Imaxe baixada de internet)

Rompió lo huevos
para que no nacieran
los pajaritos.
No los comerá el gato.
Misión cumplida. Suda.

15 comentarios:

suaseiras dijo...

É unha tontería, pero..., faime ilusión.
GRAZAS.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Jajajaja. De nada, de nada. Cando queiras outra ilusión, xa sabes...

Rascacheira dijo...

E... se ... o gato nunca tivese chegado a eles?????
Ai, ai...

Edita Nogueira Tallón dijo...

Ai, ai..., Rascacheira, que non te das convencido de que a literatura existe. Parece mentira, un ratiño de biblioteca coma ti... :-)

suaseiras dijo...

Pero..., o gato chegaría a elles, que facemos Rascacheiras???.

Rascacheira dijo...

Pois... cambiar o niño de sitio a un lugar onde non chegue o gato... ou???

suaseiras dijo...

Si cambias de sitio o niño, os pais non fan caso deles(teño feito a proba)

nandina dijo...

Un haikus conflictivo...
Os cuento:
Siempre que he manipulado un nido de pájaros, ha sido abandonado.
Curiosamente, este año haciendo limpieza,encontré entre bloques a ras del suelo un nido de 5 bebés de golondrina; no los e tocado!!
En la finca hay gatos, perros, zorros, culebras, lagartos....¡Que la naturaleza siga su curso!
Los bebés ya tienen pluma....Ya os contaré...!!

Rascacheira dijo...

Pois si, un haiku conflitivo, si, porque non estou de acordo, nandina... Hai dous anos, o meu gato Morito tirou un niño con dous paxariños dentro. Recollinos e metinos con niño e todo dentro dunha gaiola coas portas abertas. A nai volveu todos os días con comida. Medraron e un día saíron da gaiola voando sós. Ese día sentinme moi orgullosa e ata feliz. Tanto que escribín un contiño e todo. E tamén dende ese día o meu gato Morito leva un colar cun axóuxere para que os paxaros o sintan chegar. E funciona!!! Agora só trae escánceres e algún que outro réptil semellante.

Rascacheira dijo...

Espero ansiosa o final da historia das anduriñas!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Suaseiras e Nandina, en boa vos metestes. A ver se entre as dúas vos dades defendido de Rascacheira, que che é moita Rascacheira para unha Rascacheira soa... Agardo espectante a ver en que remata o conto...

suaseiras dijo...

Unha historia ben chula Rascacheiras, entendo que te sentiras imensamente feliz.
Eu de verdade, non tiven esa sorte, igual non sei facelo, ou non sei....

O que non acabo de ver, é iso de poñerlle un colar de cascabels a Morito, todo o día triquetraque, triquetraque...., os ratiños... que!? Só deixas cazar réptiles?.

Nandina, como van esas anduriñas?, estás segura que son golondrinas?

nandina dijo...

Uf!!
As anduriñas(non sabía que se chamaban asi)unha maña que pasei polo niño, non estaban. Quero supoñer que voaron, no lugar que se atopaban non había feitos violentos.
Sin intervir, tamen me sinto feliz como Rscacheiras,(non escribirei un contiño que se me da moi mal).

Creo que non eran anduriña, podian ser carrizos, teño as miñas dudas...non queria tocalos, ademais ter o niño no chan....

E o colar cun axóuxere (outra palabra ben bonita, moito aprendo con vos) recordame as pelis, con gatos malos que os protas eran os ratos, claro...jajajaja.

Rascacheira dijo...

A verdade é que non o deixo cazar nada!!! Leva os axóuxeres para que tododiós se dea conta de que un cazador anda solto, pero ... ás veces non dá resultado e chega ata a miña cama cun escáncer ou outra bichería... serán os que son máis tontos... non sei... Para que quere cazar algo se non o vai comer??? Xa che chega co penso da casa!!!

suaseiras dijo...

Ai!! Rascacheiras, aí quería verte!!

Es unha gran defensora e querente dos animais.

Eu, son máis de apostar polo equilibrio.

Según o dicionario da lingua: Xusta ponderación dos elementos que
acompañan a vida orgánica, de onde resulta o seo normal funcionamento.

Polo tanto, creo que o teo gato Morito, cando che leva bichos a enseñar, estache dicindo ca boca pequena, que é un cazador nato.

Só é un punto de vista...eh!!
Bicos, para Morito tamén.