![]() |
(Imaxe baixada de internetNo fondo do pozo |
No fondo do pozo
podes tender o leito
podes tender o leito
e deitarte boca abaixo.
Ou podes romper as uñas
ó rubir polas paredes,
pendurándote da vida
que os teus ollos divisaron.
Se cadra viches as cordas
que che lanzan desde o aire...
No fondo do pozo
deixas a cama aberta
temendo a túa caída.
O golpe será máis leve
e a dor, cronificada.
Atoparaste na casa,
non vas querer mirar fóra
nin escoitar a esperanza.
En el fondo del pozo
puedes tender tu lecho
y echarte boca abajo.
O puedes romper las uñas
al trepar por sus paredes,
amarrándote a la vida
que tus ojos divisaron.
Quizás hayas visto cuerdas
que te lanzan desde el aire.
En el fondo del pozo
dejas la cama abierta
temiendo la caída.
El golpe será más leve
y el dolor, cronificado.
Te encontrarás en tu casa,
no querrás mirar afuera.
No más esperanzas rotas.
Desde el fondo no se cae.
5 comentarios:
Que texto máis triste. Estou desexando un texto no que ver por fin o arco da vella!
¡Que difícil! Porque o arco desta vella non é de cores...
garda un pesimismo irónico que te cagas. mola!!
Moi ben, suaseiras.
Rascacheira, ¿ves como tamén ó triste se lle pode atopar a gracia...? Ja ja ja
lin outra vez esto,é tremendíííísimo!!
Publicar un comentario