POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

16 sept 2015

VODAS DE OURO / BODAS DE ORO


Leva varios días desaparecido. Foise de casa ao amencer, sen avisar. Non levou documentación nin cartos. Tampouco deixou ningunha nota. Buscando pistas, a súa esposa anciá botou en falta unha navalla e un cesto. Isto tena relativamente tranquila. Cando lle preguntan por el, di que está de viaxe; pero non a cren, nunca antes o fixera. Os veciños empezan a mirala mal. Ela reza para que chova dunha maldita vez e poida regresar antes do aniversario. Imaxina o agasallo que lle traerá. Sempre tan orixinal! Terá que facerse a sorprendida, coma de costume…











Lleva varios días desaparecido. Se fue de casa al amanecer, sin avisar. No llevó documentación ni dinero. Tampoco dejó nota alguna. Buscando pistas, su anciana esposa ha echado en falta una navaja y un cesto. Esto la tiene relativamente tranquila. Cuando le preguntan por él, dice que está de viaje; pero no la creen, nunca antes lo había hecho. Los vecinos empiezan a mirarla raro. Ella reza para que llueva de una puñetera vez y pueda regresar antes del aniversario. Imagina el regalo que le traerá. ¡Siempre tan original! Tendrá que hacerse la sorprendida, como de costumbre…


7 sept 2015

LIXO CON VIDA / BASURA CON VIDA


(Imaxe baixada de internet)

Ó abrir o colector do lixo decatouse de que empezaba a esquecer o nome das cousas. Falláronlle as pernas e derrubouse. Alí a encontraron os traballadores do servizo de limpeza, desfalecida e ensanguentada. Non soubo darlles explicacións. A carón dela, había unha bolsa que choraba.




Al abrir el contenedor se dio cuenta de que estaba empezando a olvidar el nombre de las cosas. Le fallaron las piernas y se desplomó. Allí la encontraron los trabajadores del servicio de limpieza, desfallecida y ensangrentada. No supo darles explicaciones. A su lado había una bolsa que lloraba.

                                                                                                                                               Creado  para REC


20 ago 2015

ATRACO FRUSTRADO



(Imaxe baixada de internet)
Bolsa non tiña. Vida, tampouco. 
¡Hainos con sorte!






Bolsa no tenía. Vida, tampoco. 
¡Los hay con suerte!




14 ago 2015

TARDE


(Imaxe baixada de internet)
¡Por fin viúva! A ilusión da súa vida: inspirar pena e envexa, ser o centro dos chismes, vestirse de negro integral, mirar a calquera home con descaro e despois rexeitalo facéndose a ofendida... Foi unha mágoa que a pillase o feliz acontecemento atada á cadeira de rodas do xeriátrico.






¡Al fin viuda! La ilusión de su vida: inspirar pena y envidia, ser el centro de cotilleos, vestirse de negro integral, mirar a cualquier hombre con descaro y luego rechazarlo haciéndose la ofendida… Lástima que le haya pillado el feliz acontecimiento atada a la silla de ruedas del geriátrico.



7 ago 2015

EMPACHO


(Imaxe baixada de internet)


Encérrome na despensa. Atranco a porta por dentro. Cando conseguen abrir, xa non hai nada que facer: acabo de morrer, aínda estou quente. O mellor de todo é que esta vez non me remorde a conciencia.







Me encierro en la despensa. Atranco la puerta por dentro. Cuando consiguen abrir, ya no hay nada que hacer: acabo de morirme, todavía estoy caliente. Lo mejor de todo es que esta vez no me remuerde la conciencia.



5 ago 2015

EDITIÑO 10


A ver canto dá de si
esta mísera esperanza,
pois a ilusión xa rompeu
estarricada de máis.
Cos anacos
hei remendar a dor.



(Imaxe baixada de internet)


A ver cuánto da de sí
esta mísera esperanza,
ya que la ilusión ha roto
por estirarla de más.
Con jirones
remendaré el dolor.



3 ago 2015

PENÚLTIMO FRECHAZO / PENÚLTIMO FLECHAZO


(Imaxe baixada de internet)

Coñeceuna no taller de lectura, ao que case houbo que levalo a rastro e que agora lle parece interesante. Dende entón, anótase a todas as actividades ás que ela asiste; mesmo inventa doenzas para coincidir en rehabilitación ou masaxes. Hoxe é o home máis feliz do mundo: despois de varios intentos falidos, á fin conseguiu unha cadeira de rodas para el, que lle permitirá poñerse á súa altura e acompañala, roda con roda, nos paseos polo xardín do xeriátrico.




La conoció en el taller de lectura, al que casi hubo que llevarlo a rastras y que ahora le parece interesantísimo. Desde entonces, se anota a todas las actividades a las que ella asiste; incluso inventa dolencias para coincidir en rehabilitación o masajes. Hoy es el hombre más feliz del mundo: después de varios intentos fallidos, al fin ha conseguido una silla de ruedas para él, que le permitirá ponerse a su altura y acompañarla, rueda con rueda, en los paseos por el jardín del geriátrico.


                                                                                                    Inspirado en "Caballo viejo" para RCBS

2 ago 2015

XENEROSO / GENEROSO


(Imaxe de internet editada)


A vida nunha bolsa, por se o atracan.





La vida en una bolsa, por si lo atracan.




27 jul 2015

HISTORIA DE NAI / HISTORIA DE MADRE


Cumpridos os dezasete, a María mandárona a servir. O fillo dos patróns, aínda que xa tiña moza, celebrou a súa chegada. Pronto houbo que casalo, antes de que o embarazo da prometida se notase. Entre os convidados, un capricho do noivo: María. Á mañá seguinte, esta regresou á aldea, co pretexto de coidar un pai enfermo. Alí ocultou o seu segredo, ata que os choros do recén nacido difundiron a vergonza. Co fillo colgado do peito, fuxiu dos desprezos buscando respecto e xornal. Para cando chegasen as preguntas do neno, levaba preparado un fermoso conto.




MADRE E HIJO, de Paula Modersohn-Becker (Internet)
Cumplidos los diecisiete, a María la mandaron a servir. El hijo de los patrones, aunque ya estaba ennoviado, festejó su llegada. Pronto hubo que casarlo, antes de que el embarazo de la prometida se notara. Entre los invitados, un capricho del novio: María. A la mañana siguiente, ésta regresó al pueblo, con el pretexto de cuidar un padre enfermo. Allí ocultó su secreto, hasta que el llanto del recién nacido difundió la vergüenza. Con el hijo colgado del pecho, huyó de los desprecios buscando respeto y jornal. Para cuando llegaran las preguntas del niño, llevaba preparado un hermoso cuento.



                                                           Inspirado en "Juan Charrasqueado" para RCBS

26 jul 2015

¡POR FIN!


(Imaxe baixada de internet)

Fóra de contas.
          A nube vai parir,
                    xa non aguanta.






                    Fuera de cuentas.
          La nube parirá,
no aguanta más.






22 jul 2015

MISIÓN ENCOMIABLE


O seu comportamento estraño e un aspecto físico peculiar impídenlle pasar desapercibido por máis que se esforce. Sentirse tan observado engade dificultade ao seu labor, xa de por si complexo. Mais a reacción da xente está xustificada porque leva varios meses na zona e aínda non o viron nunha celebración, no centro de saúde ou na tenda. Nin sequera falaron con el. Saúda a todo o mundo con amplo sorriso e xestos amables, pero non sae unha palabra da súa boca. Só saben que pasa a noite na casa grande abandonada. Descoñecen cal é a súa profesión, e isto é o que produce maior desconfianza na vila. Chegaron a especular coa posibilidade de que fose un terrorista ou un fuxitivo. Mesmo se organizaron para vixialo polas noites, sen éxito ningún: a súa vivenda permanece sempre en silencio absoluto e ás escuras. Cada día, abandona a casa cedo e desaparece andando; á noitiña, regresa aparentemente cansado.

(Imaxe baixada de internet)
Están moi lonxe de imaxinar que traballa para eles; que alí seguirá ata a consecución do obxectivo: o deseño dun canón granífugo eficaz. A non ser que descubran antes o seu ovni camuflado no bosque...




Su comportamiento extraño y un aspecto físico peculiar le impiden pasar desapercibido por más que se esfuerce. Sentirse tan observado añade dificultad a su cometido, ya de por sí complejo. Mas la reacción de la gente está justificada porque lleva varios meses en la zona y todavía no lo han visto en una celebración, en el centro de salud o en la tienda. Ni siquiera han hablado con él. Saluda a todo el mundo con amplia sonrisa y gestos amables, pero una palabra no sale de su boca. Sólo saben que pernocta en la casona abandonada. Desconocen cuál es su profesión, y esto es lo que produce mayor desconfianza en el pueblo. Han llegado a especular con la posibilidad de que fuera un terrorista o un fugitivo. Incluso se han organizado para vigilarlo por las noches, sin éxito alguno: su vivienda permanece siempre en silencio absoluto y a oscuras. Cada día, abandona la casa temprano y desaparece andando; al anochecer, regresa aparentemente cansado.

Están muy lejos de imaginar que trabaja para ellos; que allí seguirá hasta la consecución del objetivo: el diseño de un cañón granífugo eficaz. A no ser que descubran antes su ovni camuflado en el bosque…
                                                                                                           
                                                                                                   Creado para ENTC                                                                                                                                                                                                                                                                        

19 jul 2015

O VIOLADOR DO PICO / EL VIOLADOR DEL PICO


Andan dicindo as malas linguas que no Pico Sacro, desde hai uns meses, habita un mal bicho, un monstro que rouba mozas novas nos arredores das discotecas da zona. Despois de abusar delas nunha cova do devandito monte, disque as deixa abandonadas en calquera lugar. ¡Non hai cousa que máis me rebente cós dixomedíxomes! Si, é certo que as levo á entrada dunha gruta porque alí teño todo o material necesario, ao enxoito, e tamén para que poidan berrar a gusto sen ter que amordazalas. Pero non as forzo, non lles fago dano ningún, se ata uso guantes de quirófano e todo… Tampouco é verdade que as deixe tiradas por aí; bo traballo me dá achegalas o máis  posible ás súas casas, arriscándome en exceso. Porque a xente é moi mal pensada; se me descubrisen, non ían entender as miñas explicacións. Eu son un home serio, só me move un interese estritamente profesional: debo preservar a miña dilatada sona de cirurxián destacado. Por iso preciso con urxencia un hime intacto, para un transplante. Tan pronto como o logre, acabouse o conto.


(Imaxe baixada de internet)

Andan diciendo las malas lenguas que en el Pico Sacro, desde hace unos meses, habita un mal bicho, un monstruo que roba muchachas jóvenes en los alrededores de las discotecas de la zona. Después de abusar de ellas en una cueva de dicho monte, por lo visto, las deja abandonadas en cualquier lugar. ¡No hay cosa que más me reviente que las habladurías! Sí, es cierto que las llevo a la entrada de una gruta porque allí tengo resguardado todo el material necesario; también para que puedan gritar a gusto sin tener que amordazarlas. Pero no las fuerzo, no les hago daño alguno, si hasta uso guantes de quirófano y todo... Tampoco es verdad que las deje tiradas por ahí; buen trabajo me da acercarlas lo más posible a sus casas, arriesgándome en exceso. Porque la gente es muy mal pensada; si me descubrieran, no entenderían mis explicaciones. Yo soy un hombre serio, sólo me mueve un interés estrictamente profesional: debo preservar mi dilatada fama de cirujano destacado. Por eso necesito con urgencia un himen intacto, para un trasplante. Tan pronto como lo consiga, se acabó la historia.
                                                                                               
                                                                                                         Creado para ENTC

13 jul 2015

PULGA MALAPATA


(Imaxe baixada de internet)




Cando atopou can, xa non quedaban prazas libres. 







Cuando encontró perro, ya no quedaban plazas libres.



11 jul 2015

PÓSIT





Fillo, por se ó final decides virme ver, tes friame e iogures na neveira, ¡pero mira que non estean caducados! Non entres no meu cuarto, que aínda que deixei o ambientador enchufado, non vai ser suficiente. ¡Ah!, acórdate de chamar a pompas antes de marchares. 





Hijo, por si al final decides venir a verme, tienes fiambre y yogures en la nevera, ¡pero mira que no estén caducados! No entres en mi cuarto, que aunque he dejado el ambientador enchufado, no va a ser suficiente. ¡Ah!, acuérdate de llamar a pompas antes de irte.



9 jul 2015

¡DE PUTA MADRE!


(Imaxe baixada de internet)



Non había calefacción nin cea quente. Á pobre mamá tocáballe improvisar outra vez, e sacou da manga o xogo do tremor: o que máis tremelicase, sería o campión. Os pequenos acabaron durmindo de rendidos. Ela aproveitou para saír a ganar a vida. 






No había calefacción ni cena caliente. A la pobre mamá le tocaba improvisar otra vez, y se sacó de la manga el juego del tembleque: el que más tiritara, sería el campeón. Los pequeños acabaron durmiendo de rendidos. Ella aprovechó para salir a buscarse la vida.



4 jul 2015

INSTINTO BÁSICO


Ó lado da nosa casa hai unha pequena fraga. O meu Pepe era tolo polo monte. Non, minto, o que verdadeiramente lle gustaba era cazar. Sobre todo, paxaros. Pasaba horas e horas entre a espesura perseguindo bichos voadores. Case sempre chegaba con algún, malferido e medio desplumado. Satisfeito da súa fazaña, reclamaba a comida, antes de botarse a durmir o resto do día. Eu aproveitaba a súa modorra para desfacerme da presa. Só unha vez trouxo un cazapo, aínda algo vivo. Bo traballo me custou impedir que o rematase diante dos meus fociños. Apresureime a devolvelo ao bosque en contra da súa vontade, que era, sen dúbida, a de zampalo.

Pero os anos non pasan en balde e Pepe empezou a perder facultades. A vista e a axilidade diminuídas obrigáronlle a esquecerse de aves ou coellos e concentrar a súa afección persecutoria en obxectivos máis simples.

Ata que unha noite, non regresou ó fogar. Preocupada, saín na súa busca. Pouco tardei en atopalo: agonizaba na cuneta cun golpe de coche na cabeza e un rato entre as poutas. 


                                        (Imaxe baixada de internet)


Al lado de nuestra casa hay un pequeño bosque. Mi Pepe era loco por el monte. No, miento, lo que verdaderamente le gustaba era cazar. Sobre todo, pájaros. Se pasaba horas y horas entre la espesura persiguiendo bichos voladores. Casi siempre llegaba con alguno, malherido y medio desplumado. Satisfecho de su hazaña, reclamaba la comida, antes de echarse a dormir el resto del día. Yo aprovechaba su modorra para deshacerme de la presa. Sólo una vez me trajo un gazapo, todavía algo vivo. Buen trabajo me costó impedir que lo rematara delante de mis narices. Me apresuré a devolverlo al bosque en contra de su voluntad, que era, sin duda, la de zampárselo. 

Pero los años no pasan en balde y Pepe empezó a perder facultades. La vista y la agilidad venidas a menos le obligaron a olvidarse de aves o conejos y concentrar su afición persecutoria en objetivos más simples. 

Hasta que una noche, no regresó al hogar. Preocupada, salí en su busca. Poco tardé en encontrarlo: agonizaba en la cuneta con un golpe de coche en la cabeza y un ratón entre las garras.



30 jun 2015

TESÓN



(Imaxe baixada de internet)
Trala vidreira,
un paxaro tenaz
pica que pica.









Tras la vidriera,
un pájaro tenaz
pica que pica.




22 jun 2015

OUTRA PERSPECTIVA / OTRA PERSPECTIVA






(Imaxe baixada de internet)
Aquel ser diminuto que golpeaba a lente dende o outro lado e que aparecía sempre cando levaba unha hora pegado ao telescopio, acabou irritándome. Primeiro pensei que eran alucinacións, froito do esgotamento visual. Pero os golpes, con ritmo diferente cada día, facían descartar visións ou acúfenos. Chegou a desconcentrarme tanto, que pensei en abandonar a miña devoción pola astronomía.

Onte fíxenlle unha trampa: coloquei un manequín no meu lugar habitual fronte ao aparato e instaleime estratexicamente, acompañado duns prismáticos. Xusto aos 60 minutos, apareceu o intruso petando coma sempre, esta vez ao compás dunha muiñeira, no obxectivo dos meus binoculares.





Aquel ser diminuto que golpeaba la lente desde el otro lado y que aparecía siempre cuando llevaba una hora pegado al telescopio, acabó irritándome. Primero pensé que eran alucinaciones, fruto del agotamiento visual. Pero los topetazos, con ritmo diferente cada día, hacían descartar visiones o acúfenos. Llegó a desconcentrarme tanto, que pensé en abandonar mi devoción por la astronomía.

Ayer le hice una trampa: coloqué un maniquí en mi lugar habitual frente al aparato y me instalé estratégicamente, acompañado de unos prismáticos. Justo a los 60 minutos, apareció el intruso golpeando como siempre, esta vez al compás de una muiñeira, en el objetivo de mis binoculares.

                                                                                                                                        Creado  para REC



20 jun 2015

EMPRENDEDOR CON FUTURO


(Imaxe baixada de internet)


Desbaratada a especulación inmobiliaria, lonxe de renderse, creou unha nova empresa: compravenda de esperanzas de segunda man.







Desbaratada la especulación inmobiliaria, lejos de rendirse, creó una nueva empresa: compraventa de esperanzas de segunda mano. 



16 jun 2015

DESPARELLA FELIZ / DESPAREJA FELIZ


                       (Imaxe baixada de internet)


Descoñecéronse por internet. Concertaron unha cita nun bar para descoñecerse máis a fondo. Convencidos de que entre os dous xa só había dúbidas, decidiron casar. Pero cada día que pasa, saben menos un do outro. Mesmo están pensando en namorarse un día destes.




Se desconocieron por internet. Concertaron una cita en un bar para desconocerse más a fondo. Convencidos de que entre los dos ya solo había dudas, decidieron casarse. Pero cada día que pasa, saben menos el uno del otro. Incluso están pensando en enamorarse un día de estos.