¡Non
son un fantasma! Son unha pobre alma en pena que habita a Torre de
Hércules desde hai varios meses, un incomprendido e difamado
espírito dun desgraciado ser humano que deixou de existir o día que
nacín eu. Pero será mellor que empece polo principio.
![]() |
(Imaxe baixada de internet) |
Especialistas,
científicos, expertos e demais persoeiros de altura decidiron,
despois de longas deliberacións, suspender as visitas á torre ata
nova orde. E alí quedou o pobre, horas e días interminables, ata
que non tivo máis remedio ca deixarme saír a min.
O
mesmiño que o meu dono era, eu nacín moi medrosa e non me atrevo a
lanzarme desde o alto. Así que decidín converterme en ocupa de luxo
ata que decidan a reapertura, que
estando no país que estou, seguro que se vai demorar un chisco. Na parte baixa cheira que apesta (por
razóns obvias), pero nos pisos altos hai moi boas vistas. Ó
principio molestábame ser espiada día e noite por multitude de
turistas chegados de todo o mundo. Ó non poder entrar na torre por
culpa do fantasma, din, e nin sequera poder verme, insúltanme en
diferentes idiomas. Pero acabei por afacerme. Este sólido edificio
para min soa, en primeira liña de costa, ben merece o sacrificio de
facerse a tola.
![]() |
(Imaxe baixada de internet) |
¡No
soy un fantasma! Soy una pobre alma en pena que habita la
Torre de Hércules desde
hace varios meses, un incomprendido y difamado espíritu de un
desgraciado ser humano que dejó de existir el día que nací yo.
Pero será mejor que empiece por el principio.
![]() |
(Imaxe baixada de internet) |
Igual
que mi dueño era, yo nací muy miedosa y no me atrevo a lanzarme
desde lo alto. Así que decidí convertirme en ocupa de lujo hasta
que decidan la reapertura, que
estando en el país que estoy, se demorará lo suyo. En la parte baja huele que apesta (por
razones obvias), pero en los pisos altos hay muy buenas vistas. Al
principio me molestaba ser espiada día y noche por multitud de
turistas llegados de todo el mundo. Al no poder entrar en la torre
por culpa del fantasma, dicen, ni siquiera poder verme, me insultan
en diferentes idiomas. Pero ya me he acostumbrado. Este sólido
edificio para mí sola, en primera línea de costa, bien merece el
sacrificio de hacerse la loca.
Publicado no libro LA PARCA DE VENUS Y OTROS CUENTOS en versión algo reducida por condicións de tamaño obrigadas.