POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

25 feb 2012

DECLARACIÓN FORZOSA

Seguíaa torturando o eterno dilema: esparexer a súa tenrura nunha extensa carta ou publicala ó mundo enteiro cunhas escasas palabras no Twitter. Se escollía a primeira opción, arriscábase a que a persoa destinataria, abraiada se cadra, desbotase a misiva coa súa declaración; se se decidía pola segunda, sería como espirse nun escaparate. A ministra, tan afeita como estaba a expoñerse publicamente, non se atrevía, en cambio, a deixar ó aire o seu corazón. Pero, desde aquel congreso en Berlín, a lembranza permanente de Angela impedíalle concentrarse. Non podía seguir así, polo seu país...



(Imaxe baixada de internet)
La seguía torturando el eterno dilema: esparramar su ternura en una extensa carta o publicarla a los cuatro vientos con unas escuetas palabras en el Twitter. Si elegía la primera opción, se arriesgaba a que la persona destinataria, estupefacta tal vez, desechara la misiva con su declaración; si se decidía por la segunda, sería como desnudarse en un escaparate. La ministra, tan acostumbrada como estaba a exponerse públicamente, no se atrevía, en cambio, a dejar al aire su corazón. Pero, desde aquel congreso en Berlín, el recuerdo permanente de Angela le impedía concentrarse. No podía seguir así, por su país...

20 feb 2012

DESPOIS DAS ARMAS / DESPUÉS DE LAS ARMAS



(Imaxe baixada de internet)
Loita sen armas
na batalla da vida:
neno ex soldado.




Luchan sin armas
los niños ex soldado
buscando vida.


15 feb 2012

EDITIÑO 4



Afogo co desacougo
buscando non sei que.
(Imaxe baixada de internet)
Non creo que atope nada
cara ó sol e contra o vento.
Virarei.
Que me leve a corrente.



Ahogo de incertidumbre
sin saber lo que busco.
No creo que encuentre nada
hacia el sol y contra el viento.
Giraré.
Que me lleve la corriente.



10 feb 2012

MALTRATADOR PRECOZ


Imaxe baixada de internet


Na gardaría, xa arrincaba cabezas de bonecas.



En la guardería, ya arrancaba cabezas de muñecas.

5 feb 2012

TOURO BRAVO / TORO BRAVO


Triza devesas
arrogante e bravo.
¡Pobre ignorante!



(Imaxe baixada de internet)
Entre sobreiras
lucindo lombo negro.
Mañá, vermello.





Triza dehesas
arrogante y bravo.
¡Pobre ignorante!



Entre alcornoques
luciendo lomo negro.
Mañana, rojo.

1 feb 2012

MARCHA ATRÁS

Hoxe, cuspindo fracasos, emprendeu a viaxe de volta co único propósito de chegar ó punto de partida e descubrir cal fora o erro.


(Imaxe baixada de internet)





Hoy, escupiendo fracasos, ha emprendido el viaje de vuelta con el único propósito de llegar al punto de partida y descubrir dónde estuvo el error.

27 ene 2012

VIAXE PROGRAMADA / VIAJE PROGRAMADO

Compartiron a ducha para axudarse, como viñan facendo ultimamente. Perfumáronse, vestiron os mellores traxes e olláronse con tenrura, coma nos seus tempos mozos. Collidos da man, emprenderon aquela viaxe que se prometeran o día do casamento. Sentíanse infinitamente felices. 

E así os atoparon: xuntos e con plácidas facianas. Parecía que estaban vivos.

(Imaxe baixada de internet)
Compartieron la ducha para ayudarse, como venían haciendo últimamente. Se perfumaron, vistieron sus mejores trajes y se miraron con ternura, como en sus tiempos mozos. Cogidos de la mano, emprendieron aquel viaje que se habían prometido el día de la boda. Se sentían infinitamente felices.  

Y así los encontraron: juntos y con plácidos semblantes. Parecía que estaban vivos.


(Relato seleccionado para formar parte do libriño titulado CACHITOS DE AMOR, resultado do I Concurso de Microrrelatos Románticos ACEN)

22 ene 2012

REMEMORANDO



Vacas. O río.
A xiada. Herba seca.
Lembro a infancia.




Vacas. El río.
Helada. Hierba seca.
Aquella infancia…

18 ene 2012

POESÍA



(Imaxe baixada de internet)



Desde que cumprín os oitenta, a miña vida non rima.




Desde que cumplí los chenta, 
mi vida no rima.

13 ene 2012

CHAMADA PERDIDA / LLAMADA PERDIDA

Non sei de ti nin dos teus
se foxes de min ou me evitas
se me queres ou me ignoras
se fuches verdade ou mentira
se me lembras ou me esqueces                                                                                                                                                     
Non sei por que che escribo
se ti nunca me respondes
se non compartes os meus soños
se me arredas da túa vida
se non me contas nin me escoitas.
(Imaxe baixada de internet)

Non sei que mal me invade
que non te borro nin te odio
que sigo aquí como unha boba
que espero sempre unha chamada
que ata desexo que me mintas.




No sé de ti ni de los tuyos
si sólo huyes o me evitas
si me quisiste o me ignoras
si fuiste verdad o mentira
si me recuerdas o me olvidas.


No sé por qué te escribo
si tú nunca me respondes
si no compartes mis anhelos
si me echaste de tu vida
si no me cuentas ni me escuchas.


No sé qué mal me invade
que no te borro ni te odio
que sigo aquí como una tonta
que espero siempre tu llamada
que hasta deseo que me mientas.

9 ene 2012

NEVADA ASTURIANA



(Imaxe baixada de internet)
Xa era fermoso
e pintouse de neve.
¡Guapo, Boal!






Ya era precioso
y se pintó de nieve.
¡Guapo, Boal!

6 ene 2012

ESES XENÉRICOS.../ ESOS GENÉRICOS...


          Desde unha situación indefinida e ingrávida, contempla, desconcertado, o seu propio corpo inmóbil sobre a alfombra. Noutras ocasións nas que castigou á súa familia con simulacros de suicidio, sempre despertara  no hospital rodeado polos seus. Pero este é o salón da súa casa, e está só. El cre que fixo exactamente o mesmo ca outras veces...
          -Só cambia a cor da caixa, teñen o mesmo principio activo cás túas pastillas de toda a vida  -aseguráralle onte o farmacéutico.
          “Parece que entra alguén na habitación. Si, aí están a miña muller e a súa amiga Laura. ¡Que guapa te conservas, Lauriña! ¿Por que casaches con Alfredo, condenada, se sabías que eu estaba tolo por ti? ¿Pero que fan? ¿Por que me sacoden con tanta forza? ¿Por que berran coma posesas? ¿Por que intentan pecharme os ollos...? ¡Merda, xa non vexo nada!”


(Imaxe baixada de internet)
       
          Desde una situación indefinida e ingrávida, contempla, desconcertado, su propio cuerpo inmóvil sobre la alfombra. En ocasiones anteriores en que castigó a su familia con simulacros de suicidio, siempre había despertado en el hospital rodeado de los suyos. Pero este es el salón de su casa, y está solo. Él cree haber hecho exactamente lo mismo que otras veces...
          -Sólo cambia el color de la caja, tienen el mismo principio activo que tus pastillas de toda la vida - le había asegurado ayer el farmacéutico. 
          “Parece que entra alguien en la habitación. Sí, ahí están mi mujer y su amiga Laura. ¡Qué guapa te conservas, Laurita! ¿Por qué te casaste con Alfredo, puñetera, si sabías que yo estaba loco por ti? ¿Pero qué hacen? ¿Por qué me sacuden con tanta fuerza? ¿Por qué gritan como posesas? ¿Por qué intentan cerrarme los ojos…? ¡Mierda, ya no veo nada!”

1 ene 2012

ANTE TODO, RESPECTO / ANTE TODO, RESPETO

   
     - Cariño, ¿que lle pides ó ano novo?
    - Só unha cousa: que sigamos odiándonos con respecto como ata agora.


(Imaxe baixada de internet)



    - Cariño, ¿qué  pides para el nuevo año?
    - Sólo una cosa: que nos sigamos odiando
      con respeto como hasta ahora.

31 dic 2011

LÚA / LUNA



(Imaxe baixada de internet)


Baila na poza
todas as noites claras  
a lúa chea.




Baila en el charco
todas las noches claras
la luna llena






29 dic 2011

FELICIDADE VIRTUAL / FELICIDAD VIRTUAL


(Imaxe baixada de internet)
O último fillo que quedaba na casa acaba de independizarse. A crise obrigou ó seu marido a aceptar un traballo noutra cidade. Ela, desorientada, non sabe que facer co seu tempo. Segundo van pasando os días, acompáñana o medo, a angustia e ata a depresión. Unha boa amiga, despois de varios intentos malogrados de levala a un especialista, introdúcea en internet. Case sen decatarse, descobre un novo mundo que a vai atrapando, desconectando da realidade. Entre os seus contactos cibernéticos, hai un especial que a comprende mellor ca ninguén, aconséllaa, dálle vida...

Unha mañá érguese cantaruxando aquela coñecida canción de Cecilia e, de súpeto, veo todo claro: ninguén a coñece como o seu home, é el quen lle manda ramiños de violetas camuflados entre conversacións de chat, seguro. ¡Nunca fora tan feliz! E xamais saberá que o benfeitor anónimo que o azar puxo no seu camiño é unha prestixiosa psiquiatra.



El último hijo que quedaba en casa acaba de independizarse. La crisis obligó a su marido a aceptar    un trabajo en otra ciudad. Ella, desorientada, no sabe qué hacer con su tiempo.  Según van pasando los días, la acompañan el miedo, la angustia y hasta la depresión. Una buena amiga, después de varios intentos fallidos de llevarla a un especialista, la introduce en internet. Sin darse apenas cuenta, descubre un nuevo mundo que la va atrapando, desconectando de la  cotidianeidad. Entre sus contactos cibernéticos, hay uno especial que la comprende mejor que nadie, la aconseja, le da vida…


Una mañana se levanta canturreando aquella conocida canción de Cecilia y, de repente, lo ve todo claro: nadie la conoce como su esposo, es él quien le manda ramitos de violetas camuflados entre conversaciones de chat, seguro. ¡Nunca había sido tan feliz! Y jamás sabrá que el benefactor anónimo que el azar puso en su camino es una prestigiosa psiquiatra.

27 dic 2011

VACÍO



(Imaxe baixada de internet)
Fóronse os fillos. ¿E agora que?





Se fueron los hijos. ¿Y ahora qué?



26 dic 2011

MURALLA DE LUGO



(Imaxe baixada de internet)
Cinto romano 
de pedras inmortais
cinguindo Lugo.
Pola fibela vella
fai que fuxe a historia.

Cinto romano
de piedras inmortales
rodean Lugo.
Por la fíbula vieja
finge huir la historia.



22 dic 2011

CHORRADA NAVIDEÑA

O Nadal é friaxe e calor de estufa.
(Imaxe baixada de internet)
É retorno, alegrías e morriña.
É un empacho de agasallos,
aparencia, compromiso, caridade,
parentes, inimigos  e abrazos.
É a mentira camuflada entre sorrisos.
É un virus contaxioso, unha febre,
que pasa, pero volve, sen remedio.
O Nadal é guerra en tregua
para limpar o canón das escopetas.
É o lobo disfrazado de año novo.


                                                     La Navidad es frío y calor de estufa.
                                                     Es retorno, alegrías y nostalgia.
(Imaxe baixada de internet)
Es empacho de regalos,
apariencia, compromiso, caridad,
parientes, enemigos y abrazos.
Es la mentira camuflada entre sonrisas.
Es un virus contagioso, una fiebre,
que pasa, pero vuelve, sin remedio.
La Navidad es guerra en tregua
para limpiar el cañón de la escopeta.
   Es el lobo disfrazado de cordero.


21 dic 2011

SÍNDROME MATERNAL



(Imaxe baixada de internet)

Non elixiu ser nai. Un desgraciado decidiu por ela nun portal. Pero cada sorriso da súa adorada filla vai cambiando o odio polo agradecemento.




No eligió ser madre. Un desgraciado decidió por ella en un portal. Pero cada sonrisa de su adorada hija va cambiando el odio por agradecimiento.




15 dic 2011

O RÍO / EL RÍO



             No mesmo leito
                    un río novo sempre,
                           lambendo verdes.


                                                       Salfire o río
                                                              con húmido murmurio
                                                                     por se algo queda.


O AREAL (acuarela de Carmen López)

                                                                       El mismo lecho.
                                                                Un río nuevo siempre,
                                                          lamiendo verdes


                                      Salpica el río
                               con húmedo rumor
                        por si algo queda.