POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

30 may 2011

CONTRADICIÓN

(Imaxe baixada de internet)

          O meu home namoroume por ser tan diferente a min. Desde aquela, estou empeñada en que o seu pensamento sexa semellante ó meu.




            Mi marido me enamoró por ser tan diferente a mí. Desde entonces, no he cejado en el empeño de que piense como yo.

27 may 2011

¿QUE ME PASA?

Cando me miras
fuxo sen saber a onde.
Se non te vexo
non fago máis ca buscarte.

Cando me falas
non me saen as palabras.
Se estás calado
o silencio faime dano.

Cando sorrís
o Sol queima en pleno inverno.
Se te pos triste
cobren as nubes o ceo.

E mentres durmo, ás tantas,
soño que te abrazo,
que me bicas e casamos.
¿Que me pasa?


(Imaxe baixada de internet)

Cuando me miras
huyo sin saber a dónde.
Si no te veo
no hago más que buscarte.

Cuando me hablas
no me salen las palabras.
Si estás callado
el silencio me hace daño.

Cuando sonríes
el Sol quema en pleno invierno.
Con tu tristeza
cubren las nubes el cielo.

Y mientras duermo a las tantas
sueño que te abrazo,
me besas y nos casamos.
¿Qué me pasa?
                              

21 may 2011

POLÍTICA / POLITICS


Cambiou o político:
cara e discurso novos.
A mesma gaita.
O mundo xira sempre
escorado dun lado.

(Imaxe baixada de internet)


Cambió el político:
cara y discurso nuevos.
La misma gaita.
El mundo gira siempre 
escorado de un lado.



A different politician;
a new face and a new speech.
The same old song.
The world always turns
tilted to one side.

15 may 2011

TODO / EVERYTHING


O moito pide moito.
O pouco dáse todo,
pero non chega sempre.
De todos xeitos, toma.
De todos xeitos, colle
o pouco todo que che dou.
Non teño máis. Ben pouco é:
só unha alma,
só unha vida
nun pobre corpo, só.


(Imaxe baixada de internet)
Lo mucho pide mucho.
Lo poco se da todo,
pero no llega siempre.
De todas formas, toma.
De todas formas, coge
lo poco todo que te doy.
No tengo más. Muy poco es:
tan sólo un alma
sólo una vida
en un pobre cuerpo, sólo.


A lot asks for a lot.
A little gives everything,
but it's not always enough.
Nevertheless, here.
Nevertheless, take
the little everything I give you.
It's all I have. Very little indeed:
just a soul,
just a life
in a poor body, just that. 

14 may 2011

ÚLTIMA ESTACIÓN

          E amarrouse á vía do tren. Porque xa non podía nin quería seguir vivindo. Despois de varios meses no paro, acababa de tirar no xogo o último cartucho dos seus minguados aforros. Faltáballe valor para comunicarlle á súa ex-muller que non podería pasarlle a pensión alimenticia das súas nenas. Xa non era marido, nin pai, nin home; así que deixaría tamén de ser persoa....
          Pero o tren chegou con retraso abondo para que houbese tempo de sobra de retiralo de alí pola forza. Hoxe non terá máis remedio ca seguír vivindo.


(Imaxe baixada de internet)

            Y se amarró a la vía del tren. Porque ya no podía ni quería seguir viviendo. Después de varios meses en el paro, acababa de tirar en el juego el último cartucho de sus menguados ahorros. Le faltaba valor para comunicarle a su ex-mujer que no podría pasarle la pensión alimenticia de sus niñas. Ya no era esposo, ni padre, ni hombre; así que dejaría también de ser persona…
            Pero el tren llegó con el retraso suficiente para que hubiera tiempo de sobra de retirarlo de allí por la fuerza. Hoy no tendrá más remedio que seguir viviendo.

4 may 2011

NIÑO BALEIRO / NIDO VACÍO

Escachou os ovos
para que non nacesen
os paxariños.
Non os comerá o gato.
Misión cumprida. Súa.

(Imaxe baixada de internet)

Rompió lo huevos
para que no nacieran
los pajaritos.
No los comerá el gato.
Misión cumplida. Suda.

30 abr 2011

AMOR PROPIO

          “Voume. Un bo mozo coma min non pode tolerar que un intruso orgulloso veña  ocupar o lugar que me corresponde, sen recato ningún, ignorando a miña presenza e desacougo. Estiven a piques de defender o meu honor pelexando, coma macho que son. Pero acabei descartando esa opción porque, anque estou seguro da miña indiscutible superioridade, non podería soportar que un estraño, un rapaz inexperto, chegase a facerme a máis mínima rabuñada. Así que decidín que o mellor é dar media volta e desaparecer coa cabeza ben alta. ¡O que sobran son poliñas novas polo mundo adiante!”
          E marchou. Ata o curral veciño, onde as galiñas o recibiron coas ás abertas; e a dona, co coitelo  na man.




            “Me voy. Alguien tan buen mozo como yo no puede tolerar que un advenedizo orgulloso venga a ocupar el lugar que me corresponde, sin recato alguno, ignorando mi presencia y malestar. A punto estuve de defender mi honor peleándome, como macho que soy. Pero acabé descartando esa opción porque, aun seguro de mi indiscutible superioridad, no podría soportar que un intruso, un jovencito inexperto, me llegara a hacer el más mínimo rasguño. Así que he decidido que lo mejor es dar media vuelta y desaparecer con la cabeza bien alta. ¡Lo que sobran son pollitas por el mundo adelante!”
            Y se fue. Hasta el corral vecino, donde las gallinas lo recibieron con las alas abiertas; y la dueña, cuchillo en mano.

(Imaxe baixada de internet)

26 abr 2011

VERDADES A MEDIAS

Non é verdade o que din.
Non todos somos iguais.
Non quero que me mesturen
cos que maltratan ou matan.
Eu non son igual a eles
(Imaxe baixada de internet)
nin tampouco quero selo.


Non é verdade o que din.
Non hai diferentes cores.
Eu son branco, ti es negro;
estou eu negro, ti tan branco…
E a nosa pura amizade
máis incolora cá auga.


Non é verdade o que din.
As mulleres non son homes.
As mulleres son persoas
e os homes persoas son.
Cada quen é como é
e como tal debe ser.

Nin é verdade o que din
nin tan sequera mentira;
porque afirman sen pensar
e sen pensar non atinan.

Por iso quero que penses.
Por iso quero que opines.
Tamén quero que dubides
da verdade que eu che diga.


No es verdad lo que dicen.
No todos somos iguales.
No quiero que me confundan
con el que mata o maltrata.
Yo no soy igual a ellos
ni tampoco quiero serlo

No es verdad lo que dicen.
No hay distintos colores.
Yo soy blanco, tú eres negro;
(Imaxe baixada de internet)
estoy yo negro, tú tan blanco...
Y nuestra pura amistad
más incolora que el agua.

No es verdad lo que dicen.
Las mujeres no son hombres.
Las mujeres son personas
y los hombres personas son.
Cada cual es como es
y como tal debe ser.

Ni es verdad lo que dicen
ni tan siquiera mentira;
porque afirman sin pensar
y sin pensar no se atina.

Por eso quiero que pienses.
Por eso quiero que opines.
Por eso quiero que dudes
de la verdad que yo diga.

22 abr 2011

CALAS


(Imaxe baixada de internet)

 Capa esmeralda,
ouro na branca copa:
a cala en flor.



Capa esmeralda,
oro en la blanca copa:
la cala en flor.



17 abr 2011

MISIVA IMAXINARIA / MISIVA IMAGINARIA

              Querido Xe:
              Perdóame o de querido, que será o único que me teñas que perdoar. En cambio eu…Os meus ollos, por fin, confirmaron o que os oídos se negaron a escoitar durante tanto tempo. Vinvos. Era tan certo o que todos pregoaban coma falsas as túas palabras. Quixera estar cega para seguir créndote. Quixera estar corda e poder odiarte. Máis cá túa traizón, dóeme seguir amándote. Pero iso será a miña vinganza.
              Adeus.

             
              Querido Equis:
              Perdóname lo de querido, que será lo único que tengas que perdonarme. En cambio yo...Mis ojos, por fin, han confirmado lo que los oídos se negaron a escuchar durante tanto tiempo. Os he visto. Era tan cierto lo que todos pregonaban como falsas tus palabras. Quisiera estar ciega para seguir creyéndote. Quisiera estar cuerda y poder odiarte. Más que tu traición, me duele seguir amándote. Pero eso será mi venganza.
              Adiós.

12 abr 2011

VIDA CHEA / VIDA LLENA

A morte está sempre á espreita
agardando que teñas a vida chea.
Chea de vida ou de futuro;
de feridas, dor ou desenganos;
xuventude, anos ou rutinas;
esperanzas, soños ou proxectos;
desamor, cariños ou fracasos...
(Imaxe baixada de internet)

A miña está acugulada de ocos.
Vaime  estoupar como unha bincha.
Xa sinto o seu alento na caluga.



La muerte está siempre alerta
esperando que tengas la vida llena.
Llena de vida o de futuro;
de heridas, dolor o desengaños;
juventud, años o rutinas;
esperanzas, sueños o fracasos...
La mía está colmada de huecos.
Me va a reventar como un globo.
Ya siento su aliento en la nuca.

9 abr 2011

ENSALADA MIXTA

Carne e verdura:
agochado na folla
o caracol.

Carne y verdura:
escondido en una hoja
el caracol.

5 abr 2011

INIMIGAS PAR SEMPRE / ENEMIGAS PARA SIEMPRE

(Imaxe baixada de internet)




Eran íntimas amigas.
Tanto quixeron compartir que se lles foi a man.
Agora xa só comparten odio e un home traidor.





Eran íntimas amigas. En su afán por compartirlo todo, se les fue la mano. Ahora ya sólo comparten odio y un hombre traidor.

1 abr 2011

DOR ANIMAL / DOLOR ANIMAL

Nada máis cruel ca arrincar de golpe
os fillos todos a unha nai.
Nada máis triste ca vivir de cerca
as angustias maternas, os lamentos,
a súa desesperación, a busca inútil,
a inocencia da esperanza posta en min,
verdugo anónimo.


Que ninguén me xulgue.
Na vivencia desa dor
está a miña condena.
¡Pobre gatiña!.


recitado

Nada más cruel que arrancar de golpe
todos los hijos a una madre.

Nada más triste que vivir de cerca
las angustias maternas, los lamentos,
su desesperación, la inútil búsqueda,
la inocencia de la esperanza puesta en mí,
verdugo anónimo.

Que nadie me juzgue.
En la vivencia de su dolor
está mi condena.
¡Pobre gatita!

27 mar 2011

INUNDACIÓN

(Rio Ulla)
Cubrindo campos
un mar de chocolate:
o río fóra.



Non recoñezo
o meu río de sempre.
Fíxose malo.
Goza afogando leiras
convertido en xigante.


  
Cubriendo campos
un mar de chocolate:
el río crece.
No reconozco
a mi río de siempre.
Hace de malo.
Goza ahogando fincas
convertido en gigante.
 

25 mar 2011

REENCARNACIÓN

           Máis ca prudente, sixilosa. Vive arrastrada mendigando esmola de aloumiños e comprensión; apégase ó chan como a unha balsa no océano buscando a salvación que nunca chega; sente frío crónico que só contrarresta co antídoto da calor allea, sempre escasa e fuxidía; quéixase a diario de vellas e novas dores, que a fan aletargar por veces; ataca envelenada a quen se cruce no seu camiño...
           Vendería a alma ó diaño por entender o que lle pasa, ignorante da súa verdadeira identidade: pel de muller sobre interior de serpe negra.


(Imaxe obtida modificando a orixinal baixada de internet, de Álvarez Debans)

                Más que prudente, sigilosa. Vive arrastrada mendigando limosna de caricias y comprensión; se pega al suelo como a una balsa en el océano buscando la salvación que nunca llega; siente frío crónico que sólo contrarresta con antídoto de calor ajeno, siempre huidizo y escaso; se queja a diario de viejos y nuevos dolores, que la hacen aletargar a veces; ataca envenenada a quien se cruce en su camino…
           Vendería el alma al diablo por comprender lo que le pasa, ignorante de su verdadera identidad: piel de mujer sobre interior de serpiente negra.


22 mar 2011

ESCOLA DE CORES

A escola era triste.
Os libros, en branco e negro.
As pizarras, negras.
A roupa da mestra, negra.
A fame, negra.
(Imaxe baixada de internet)

 Agora a escola brilla.
De América chegou o Sol
e de África, a calor.
Asia está tamén aquí.
¡A escola ten color!

Caras novas, novas linguas,
nenos novos, pero iguais.
Iguais porque xogamos xuntos.
Iguais porque sentimos todos.
Iguais porque nos une a risa.


La escuela era tirste.
Los libros, en blanco y negro.
Las pizarras, negras.
La ropa del maestro, negra.
El hambre, negra.
Ahora la escuela brilla.
De América, llegó el Sol
y de África, el calor.
Asia está también aquí.
¡La escuela es multicolor!

Caras nuevas, nuevas lenguas,
niños nuevos, pero iguales.
Iguales porque jugamos juntos.
Iguales porque sentimos todos,
porque son iguales nuestras risas.

19 mar 2011

CAMELIAS

                                                
                                     
  Como unha geisha
  de porcelana fina,
  tentas, camelia.         



 Nunha camelia,
Oriente. E Galicia
    en todas elas. 




Como una geisha
de porcelana fina,
tientas, camelia. 
                       
  
En una camelia,
Oriente. Galicia
en todas ellas.


15 mar 2011

IMPOTENCIA



(Imaxe baixada de internet)



Como non a deixaban vivir, decidiu morrer.
E tampouco a deixaron.






Como no la dejaban vivir, decidió morirse.
Y tampoco la dejaron.

11 mar 2011

PREDESTINADO

        De rapaz, seu pai levábao a navegar para que fose aprendendo o oficio, coma tódolos homes da familia. Pero Roque amaba tanto os animais, que non daba soportado a loita agonizante dos pobres peixes na rede. E decidiu que non sería pescador. O malo era que levaba o mar gravado nos xenes...
        De grande, atopou a solución: fíxose pirata.

(Imaxe baixada de internet)

        De niño, su padre lo llevaba a navegar para que fuese aprendiendo el oficio, como todos los hombres de la familia. Pero Roque amaba tanto a los animales, que no podía soportar la lucha agonizante de los pobres peces en la red. Y decidió que no sería pescador. Lo malo era que llevaba el mar grabado en los genes...
        De mayor, encontró la solución: se hizo pirata.