Sendo aínda un adolescente imberbe, construíu unha
casa sen axuda allea, en segredo, aproveitando momentos de ausencias ou sestas
familiares. Ninguén soubo xamais que posuía aquela vivenda individual en plena
natureza, rodeada de fauna e flora. Sempre que algún problema o desbordaba,
desaparecía unhas horas; refuxiábase no seu palacete e non volvía ata superado
o desalento. Ó principio, preocupaban estas fuxidas; pasados os anos, todo o
mundo coñecía a súa teima, e mesmo o animaban a irse cando o decaemento era
evidente.
Nunha ocasión, as horas de espera volvéronse días;
tendo en conta a idade do desaparecido e que non levara a medicación nin roupa
de abrigo, iniciaron a busca. Os cans adestrados deron co seu rastro, que os
dirixiu a un vello carballo nas entrañas profundas do bosque. Unha esqueira ruda
e medio desfeita fíxolles erguer a vista. Enriba, a casiña de madeira, máis
incrible ca real, albergaba un corpo ríxido.
Investigación e autopsia concluíron que, debído á
deterioración de varios chanzos, seguramente rompidos no seu derradeiro ascenso,
o ancián non se atrevera a baixar.
 |
(Foto de Begoña Martín Acero)
|
Siendo todavía un adolescente imberbe, construyó una
casa sin ayuda ajena, en secreto, aprovechando momentos de ausencias o siestas
familiares. Nadie supo jamás que poseía aquella vivienda individual en plena
naturaleza, rodeada de fauna y flora. Siempre que algún problema lo desbordaba,
desaparecía unas horas; se refugiaba en su palacete y no volvía hasta superado
el desaliento. Al principio, preocupaban estas escapadas; pasados los años,
todo el mundo conocía su manía, e incluso lo animaban a irse cuando el
decaimiento era evidente.
En una ocasión, las horas de espera se volvieron días;
teniendo en cuenta la edad del desaparecido y que no había llevado la
medicación ni ropa de abrigo, iniciaron la búsqueda. Los perros adiestrados
dieron con su rastro, que los dirigió a un viejo roble en las entrañas
profundas del bosque. Una escalera tosca y medio deshecha les hizo levantar la
vista. Arriba, la casita de madera, más increíble que real, albergaba un cuerpo
rígido.
Investigación y autopsia concluyeron que, dado el
deterioro de varios peldaños, seguramente rotos en su último ascenso, el
anciano no se había atrevido a bajar.