POR QUE
ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes
:“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.
“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.
6 comentarios:
Uff, imaxínate con bata branca...
Aínda que sexa con verde...
BRUTAAAALLL!
Sinto contradecirte. Eu non penso que a alma estea aí. Pero non teño outra proposta. Ando niso.
Por favor, cando atopes a solución, avisa. Quedo expectante.
Non desesperes. É un asusto delicado.
Por certo, se o auténtico corazón fora tan chulo coma ese seguro que estaría acubillada nel; pero entre a cava, a aorta e os latexos non hai sosego posible.
O dito: mira que estás profunda ultimamente...
Publicar un comentario