POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

12 may 2012

NOVA REVOLUCIÓN /NUEVA REVOLUCIÓN


(Imaxe baixada de internet)
14 de xullo do 2.013. París é unha ola a presión. Numerosos batallóns de franceses e españois, autonomeados “Novos Revolucionarios do Terceiro Estado”, invaden a cidade, fartos de reprimir a fame de pan e xustiza. Armados ata os dentes con móbiles botando fume, buscan desaforados unha nova Bastilla onde simbolizar a súa furia. O Arco do Triunfo parece que será ó fin o elixido, vendo as riadas de indignados que o van rodeando. Presidente da república, altos cargos políticos de cores varias, financeiros sen escrúpulos e outros ladróns de guante branco, foxen aterrados. Sen dúbida, temen máis á nova máquina de matar cá antiga guillotina. Nos últimos meses, as redes sociais encargáronse de difundir o prototipo: unha afiada tarxeta bancaria en números vermellos. As autoridades europeas non souberon ou non quixeron ver a inminente ameaza. Hoxe ninguén dubida de que van en serio. 




(Imaxe baixada de internet)
14 de julio de 2.013. París es una olla a presión. Numerosos batallones de franceses y españoles, autonominados “Nuevos Revolucionarios del Tercer Estado”, invaden la ciudad, hartos de reprimir el hambre de pan y de justicia. Armados hasta los dientes con móviles echando humo, buscan desaforados una nueva Bastilla donde simbolizar su furia. El Arco del Triunfo parece que será al fin el elegido, viendo las riadas de indignados que lo van rodeando. Presidente de la república, altos cargos políticos de colores varios, financieros sin escrúpulos y otros ladrones de guante blanco, huyen despavoridos. Sin duda, temen más a la nueva máquina de matar que a la antigua guillotina. En los últimos meses, las redes sociales se encargaron de difundir el prototipo: una afilada tarjeta bancaria en números rojos. Las autoridades europeas no supieron o no quisieron ver la inminente amenaza. Hoy nadie duda de que van en serio.

5 comentarios:

suaseiras dijo...

Hala, hala...!! Por que na France??
Non será polo Arco do Triunfo??
Aquí, temos aínda na memoria a Grandola Vila Morena: o pobo é quen máis ordena dentro de ti...

Edita Nogueira Tallón dijo...

Vaiche parecer pouco romántica a razón de por que na France: porque o escribín para un concurso e as condicións eran esas...

suaseiras dijo...

Ah,menos mal!!
Que me gusta, eh?. Quen convocaba o concurso? Por curiosidade...

E o resultado, gañaches!?

Eutimos dijo...

Ya vi la propuesta del concurso cuando leí el que te premiaron, y me pareció la mar de difícil. Pero una vez más, ¡lo has conseguido!, tiene fuerza y originalidad. ¡Qué bien!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Moitas grazas, Eutimos, es moi xenerosa en calificativos positivos.

Suaseiras, éra un concurso semanal dun programa da radio. Non ganei porque xa ganara a semana anterior. ¡Hala! Non se consola o que non quere... Ja ja ja.