POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

29 nov 2010

INCOMUNICADOS

(Pintura de Margarita Matus.- Internet.)

Se che falo, non me oes; se me oes, non me escoitas; se me escoitas, non me entendes; se me entendes, non te creo. Calo.




Si te hablo, no me oyes; si me oyes, no me escuchas; si me escuchas, no me entiendes; si me entiendes, no te creo. Me callo.

2 comentarios:

Caslo dijo...

Maravilloso silencio!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Non sei, non sei...