Cruza o océano. Atravesa unha selva tras outra. Sofre ataques crueis, non exclusivamente de animais. Pasa fame. Soporta temperaturas extremas, febres, diluvios... Pérdeo todo. Menos o libro escachizado que carrexa amarrado con lianas, seguro de que as súas páxinas maltreitas aínda poden guialo. Do título xa só quedan anacos de palabras: ien añ d soled. No seu delirio, cre divisar un gran letreiro borroso que debería poñer Macondo. Alcanzalo faralle tocar o ceo. Non ten forzas para felicitarse. Segue camiñando, arrastrándose case. Canto máis avanza, máis lonxe ve o cartel. Nun intre de lucidez, decide renderse; pero a ilusión agárrao do pescozo e bérralle ó oído que un non morre cando debe, senón cando pode. Continúa.
![]() |
Imaxe procedente de internet |
Cruza el océano. Atraviesa una selva tras otra. Sufre ataques crueles, no exclusivamente de animales. Pasa hambre. Soporta temperaturas extremas, fiebres, diluvios... Lo pierde todo. Menos el libro hecho trizas que acarrea amarrado con lianas, seguro de que sus páginas maltrechas aún pueden guiarlo. Del título ya solo quedan trozos de palabras: ien añ d soled. En su delirio, cree divisar un gran letrero borroso que debería poner Macondo. Alcanzarlo le hará tocar el cielo. No tiene fuerzas para felicitarse. Sigue caminando, arrastrándose casi. Cuanto más avanza, más lejos ve el cartel. En unos segundos de lucidez, decide rendirse; pero la ilusión lo agarra del cuello y le grita al oído que uno no se muere cuando debe, sino cuando puede. Continúa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario