POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

15 jun 2016

INVERNO ETERNO / INVIERNO ETERNO


As mañás, se non chove, son perfectas para deambular polos meus recunchos favoritos da cidade e facer algunha compra superflua. Ás veces sóbrame tempo e achégome ó picadeiro, onde me esperan os rinchos emocionados de Narda porque sabe que galoparemos xuntas ladeira abaixo. As tardes invernais fanse curtas, sobre todo cando saio cos amigos para charlar ou tomar un café. O peor vén despois: a noite ábreme os ollos e péchame a imaxinación; a escuridade apodérase da alma e confundo o meu corpo insensible coa cama á que me atou para sempre aquela maldita moto.


(Imaxe procedente de internet)


Las mañanas, si no llueve, son perfectas para deambular por mis rincones favoritos de la ciudad y hacer alguna compra superflua. A veces me sobra tiempo y me acerco al picadero, donde me esperan los relinchos emocionados de Narda porque sabe que galoparemos juntas ladera abajo. Las tardes invernales se hacen cortas, sobre todo cuando salgo con los amigos para charlar o tomar un café. Lo peor viene después: la noche me abre los ojos y me cierra la imaginación; la oscuridad se apodera del alma y confundo mi cuerpo insensible con la cama a la que me ató de por vida aquella maldita moto.


                                                                                                                Creado  para REC          


No hay comentarios: