POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

8 jun 2014

REFUXIO SEGURO / REFUGIO SEGURO


Era a primeira vez que entraba nun establecemento coma aquel. Non sabía como actuar; así que observou un anaco ós demais clientes e dispúxose a imitalos: revisou as novidades, paseou por diante de distintos andeis, folleou algúns libros e revistas…, sempre sen deixar de mirar a porta de esguello. Cando por fin os viu pasar de largo sen botar sequera unha ollada ó escaparate, alegrouse coma nunca da súa ben merecida sona de inculto; alomenos nesta ocasión, a ignorancia manifesta íalle salvar o pelexo. Desimulou un pouco mais, pagou unha guía da cidade e saíu amodo. Tan pronto como se viu na rúa, alixeirou o paso, en sentido contrario ó dos seus perseguidores. Debía atopar urxentemente outra libraría.
 
(Imaxe baixada de internet)
Era la primera vez que entraba en semejante establecimiento. No sabía cómo actuar; así que observó un rato a los demás clientes y se dispuso a imitarlos: revisó las novedades, se paseó por delante de distintos estantes, hojeó algunos libros y revistas…, siempre sin dejar de mirar la puerta de reojo. Cuando por fin los vio pasar de largo sin echar siquiera un vistazo al escaparate, se alegró como nunca de su bien merecida fama de inculto; al menos en esta ocasión, la ignorancia manifiesta le iba a salvar el pellejo. Disimuló un poco más, pagó una guía de la ciudad  y salió despacio. Tan pronto como se vio en la calle, aligeró el paso, en sentido contrario al de sus perseguidores. Debía encontrar urgentemente otra librería.  

Creado para I Premio de Microrrelatos RNE

No hay comentarios: