POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

29 may 2014

CARIÑO DE XOGUETE / CARIÑO DE JUGUETE



(Imaxe baixada de internet)
Mentres o seu pai cerraba a tapa do contedor, tivo o tempo xusto para agochar un cochiño do chan, que estivera a piques de seguir a mesma sorte cós outros xoguetes de neno pequeno.


¡Xa   está   ben,   de   hoxe   non   pasa! -berrara papá entrando no seu cuarto coma un furacán-. ¿Para que queres eses cachifallos estartalados? Coa consola e o móbil novo tes de sobra.


E collendo bolsas do lixo, empezou a enchelas ignorando as lamentacións do fillo, que presenciaba impotente como lle quitaban a súa táboa de salvación, os afectos que a familia desfeita non sabía darlle.      




               Mientras su padre cerraba la tapa del contenedor, tuvo el tiempo justo para esconder un cochecito caído al suelo, que estuvo a punto de seguir la misma suerte que sus otros juguetes de niño pequeño.
                -¡Ya está bien, de hoy no pasa!- le había espetado papá entrando en su cuarto como un huracán-. ¿Para qué quieres esos cachivaches destartalados? Con la consola y el móvil nuevo tienes de sobra.
                Y cogiendo bolsas de basura, empezó a llenarlas haciendo caso omiso de las lamentaciones del hijo, que presenciaba impotente como le quitaban su tabla de salvación, los afectos que su familia rota no sabía darle.

 Creado para REC (Cadena SER /Escuela de Escritores)


No hay comentarios: