POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

28 abr 2013

CRIME IMPERFECTO / CRIMEN IMPERFECTO



Miña irmá, de nove anos, métese na cama e tapa os oídos. Eu, catorce meses máis vella, fágome a forte e non me agacho. Comeza a función: carreiras, berros, fuxida frustrada do protagonista... Un dos asasinos magóase e véxome cun caldeiro na man ocupando o seu lugar. No momento álxido, non resisto o horror; cerro os ollos e descoido a orientación do recipiente. Cando o porco cala ó fin, ábroos, observando que o sangue está repartido entre o meu vestido e o chan. Este ano quedamos sen morcilla.




(Imaxe baixada de internet)
Mi hermana, de nueve años, se mete en la cama y tapa los oídos. Yo, catorce meses mayor, me hago lafuerte y no me escondo. Empieza la función: carreras, gritos, huida frustrada del protagonista… Uno de los asesinos se lesiona y me veo con un cubo en la mano ocupando su lugar. En el momento álgido, no resisto el horror; cierro los ojos y descuido la orientación del recipiente. Cuando el cerdo se calla al fin, los abro, observando que la sangre se reparte entre mi vestido y el suelo. Este año nos quedamos sin morcilla.


8 comentarios:

suaseiras dijo...

Visto dende aquela, ten (pa mín) outra perspectiva.Claro, hoxe mesmo, estamos moi "sensiblizados",non queremos velo, máis, non soportamos velo...Pero, queremos comelo!
Onde está a diferencia....??

suaseiras dijo...

Que conste, está moi ben transmitida a mensaxe.
E que conste tamén, que non é agradable.
Meu pai, sempre facía da historia un verdadeiro "comic" Ou unha traxedia humorística.

Edita Nogueira Tallón dijo...

É que teu pai é moito. Creo que é a persoa con máis sentido do humor que coñezo.

rascacheira dijo...

Real, real??? Ti corrías detrás do porquiño???

rascacheira dijo...

Por iso hai que facerse flexitariano (vaia palabreja!)

Edita Nogueira Tallón dijo...

Real, real..., non; pero realista, si.
¿Flexitariano...? ¿E iso que é?

rascacheira dijo...

Os que comen carne (poucas veces ao mes) pero tendo en conta o tipo de vida e de morte que teñen os bechos. Algo asín, vamos.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Ahhhh! Pois xa me podo deitar que xa aprendían algo. :-)