.jpg)
fuxo sen saber a onde.
Se non te vexo
non fago máis ca buscarte.
Cando me falas
non me saen as palabras.
Se estás calado
o silencio faime dano.
Cando sorrís
o Sol queima en pleno inverno.
Se te pos triste
cobren as nubes o ceo.
E mentres durmo, ás tantas,
soño que te abrazo,
que me bicas e casamos.
¿Que me pasa?
 |
| (Imaxe baixada de internet) |
Cuando me miras
huyo sin saber a dónde.
Si no te veo
no hago más que buscarte.
Cuando me hablas
no me salen las palabras.
Si estás callado
el silencio me hace daño.
Cuando sonríes
el Sol quema en pleno invierno.
Con tu tristeza
cubren las nubes el cielo.
Y mientras duermo a las tantas
sueño que te abrazo,
me besas y nos casamos.
¿Qué me pasa?
5 comentarios:
Isto sóame a "Unha vez tiven un cravo cravado no corazón"... a contradición propia do ser humano... Mesmo ó complexo que din que tiña Rosalía, o de Polícrates.
Non muller, non, moito máis sinxelo ca todo iso. Mira o nome da etiqueta.
Eh......!!!!!!!! Precioso o recitado!!! E a música... Que tempos! Simon e Garfunkel, non si? Por casualidade: "Puente sobre aguas turbulentas"????????????
Despois de varios minutos investigando e pedindo axuda, creo que cheguei á conclusión de que é unha versión de Richard Clayderman de "El ritmo del silencio" que cantaban Los Mustang.
A música, si que ten un aire Simon-Garfunkel, de todos os xeitos é preciosa sexa de quen sexa.
E o peoemiña é entrañable..., que lle vai pasar, che!!
Publicar un comentario