Acabáronse os eufemismos. Non estou inchadiña nin son robusta; nacín gorda e mantéñome. Iso si, sempre vestida de negro con pezas de roupa folgadas para disimular. Farta de que me preguntasen se estaba de loito, pasei ó azul mariño integral, adecuado en verán e inverno, moito menos sospeitoso. Para dar vida a tanta escuridade, abuso de complementos e accesorios en tonalidades azuladas máis claras: bufandas, gorras, calcetíns, zapatillas, bolsos... Mesmo cambiei as lentes por unhas a xogo cor turquesa. Aproveitando a renovación forzosa do vestiario, reducín volumes e anchuras téxtiles. A moza da tenda, tamén grosa, é tan culpable coma min. Véxome ben por primeira vez. Antes de que as críticas cara ó meu novo look prosperen e se me ocorra mudar ó amarelo ou ó rosa, que odio, saquei unha foto divina para subir a Tinder. Se algún anda buscando princesa azul, aquí hai unha que vale por dúas. Ou máis.
Imaxe procedente de internet |
No hay comentarios:
Publicar un comentario