Son empregada do fogar interna. Coido dunha anciá a xornada
completa. Non me queixo; a súa familia, que reside lonxe, adoita ingresar cada
mes na miña conta o salario acordado. Ela dispón de diñeiro en efectivo para os
gastos cotiáns. Eu encárgome das demais tarefas: limpeza, alimentación, paseos,
médicos.... Desde o principio, convivimos sen ningún conflito. Ata que chegaron
os malditos avisos de deterioración mental. Non quere asearse nin saír, négase
a comer ou faino a deshora, perde a carteira... De cando en vez, teño que
realizar pagos inevitables cos meus aforros. Tamén me resulta estraño organizar
o seu armario; antes permanecía sempre pechado e agora revólveo tódolos días.
Esta mañá, ordenándoo detidamente, descubrín entre a roupa unha bolsa cargada
de billetes. Reposta do sobresalto, a primeira reacción foi ignorar o achado;
despois pensei en chamar a un familiar; pero, ó final, decidín gardala no meu
cuarto. Con ese capital milagroso, poderei ofrecerlle as mellores atencións,
incluso os servizos de doutores privados se fose necesario. Debo administralo
ben. Será un seguro de vida para ámbalas dúas: canto máis dure a señora, máis
tempo terei teito e emprego fixo.
![]() |
| Imaxe procedente de internet |
Soy empleada del hogar interna. Cuido de una anciana a jornada completa. No me quejo; su familia, que reside lejos, suele ingresar cada mes en mi cuenta el salario acordado. Ella dispone de dinero en efectivo para los gastos cotidianos. Yo me encargo de las demás tareas: limpieza, alimentación, paseos, médicos.... Desde el principio, convivimos sin conflicto alguno. Hasta que han llegado los malditos avisos de deterioro mental. No quiere asearse ni salir, se niega a comer o lo hace a deshora, pierde la cartera... De vez en cuando, tengo que realizar pagos inevitables con mis ahorros. También me resulta extraño organizar su armario; antes permanecía siempre bajo llave y ahora lo revuelve todos los días. Esta mañana, ordenándolo detenidamente, descubrí entre la ropa una bolsa cargada de billetes. Repuesta del sobresalto, la primera reacción fue ignorar el hallazgo; luego pensé en llamar a un familiar; pero, al final, he decidido guardarla en mi cuarto. Con ese capital milagroso, podré ofrecerle las mejores atenciones, incluso los servicios de doctores privados si fuera necesario. Debo administrarlo bien. Será un seguro de vida para ambas: cuanto más dure la señora, más tiempo tendré techo y empleo fijo.
Relato publicado en ENTC
