POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

10 dic 2024

ILUSIÓN

Imaxe procedente de internet
   


Coma sempre á tardiña, deixaba que a vista voase desde a súa ventá ó horizonte, imaxinando todo o que non consegía divisar. Despois dun bo anaco, sen cambiar de posición, poñía as lentes antimiopía para comprobar que a persiana da veciña de en fronte, baixada un día máis, impedía ver máis aló. 

       



Como cada atardecer, dejaba que la vista volara desde su ventana al horizonte, imaginando todo lo que no alcanzaba a divisar. Después de un buen rato, sin cambiar de posición, ponía las gafas antimiopía para comprobar que la persiana de la vecina de enfrente, bajada un día más, le impedía ver más allá.