Espérote, búscote, rógoche…
Boto en falta o teu placebo
xarope de bágoa e mel.
Escatímasme as palabras,
ata agora o meu consolo.
 |
| (Imaxe baixada de internet) |
Rexéitasme sen pudor.
Déixasme soa e espida
diante da fría verdade.
¿Por que me negas as rimas,
traidora inspiración?
Te espero, te busco, te imploro…
Echo en falta tu placebo,
jarabe de lágrima y miel.
Me escatimas las palabras,
hasta ahora mi consuelo.
Me rehúyes sin pudor.
Me dejas sola y desnuda
ante la fría verdad.
¿Por qué me niegas tus rimas,
traidora inspiración?
Finalista no concurso VERSOS EN EL AIRE II e publicado no libro homónimo
8 comentarios:
Aínda así, tes sempre onde botar man.
Moi boa.
Ooooh, gazas, grazas.
Ti pensa en pintores coma Miró que non encontraban a rima e, despois de moito insistir, e ver que non lle viña, deixouno de intentar. Alguén arrítmico, cando mirou o primeiro cadro, suspirou satisfeito ó ver que alguén se acordase del e doutros coma el.
A verdade é que non entendo nada, pero mira que che quedou bonito, eh!!!! :-)
Editiña. Con rima ou sin rima hai gustos para todo.
¡Ai que a que non entendiches fuches ti! O das rimas era en sentido figurado, referíame a inspiración poética en xeral.
Perfecta a imaxe do papel en branco!
E mira ti por onde o papel en branco tróuxome un libro ben chulo con tódals páxinas escritas. :-)
Publicar un comentario