POR QUE
ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes
:“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.
“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.
6 comentarios:
Os castiñeiros!!! Eses si que son árbores! Serios, elegantes, fachendosos, que se visten e desvisten de diversas cores coas estacións... e por riba, cando tes un cestiño cheo dos seus froitos, non se poñen chulos, nin tontos. Danche o que teñen sen falsidades. Eses si que non árbores!
Tes razón, cando tes os froitos no cesto, xa non; pero antes... ¡como magoan, como pican!
Hoxe xa e outro dia.
Outro dia para aprender cousas novas.
Outro día para desaprender o que aprendimos onte, que desaprenderemos mañán, o mellor.
Suaseiras,a santo de que ben o conto!?
O tema vai de castiñeiros.
Árbores embruxadas que bailan o son do vento.
Vento que se excita cas súas roupas que caen o chan, quedando ámbolos dous esgotados.
¡Canta sensualidade...!
Que sí Caslo, que andaba ós mixillóns.
E ti...queres facerlle competencia a Madoé?
Publicar un comentario