.jpg)
puras, sinceras.
Outras vermellas:
paixón e forza.
Hai rosas rosas
que están aí sempre.
Pero todas con espiñas.
¡Pobres!
Que se expoñen, que se entregan
que se ofrecen, que perfuman...
sen saber que deixan rastro
só polas súas picadas.
E hai rosas todas murchas
Ata hai rosas que se escriben
con maiúscula de ouro.
Eu sei dunha rosa
que se chama Lola.
Hay rosas blancas:
puras, sinceras.
Hay otras rojas:
pasión y fuerza.
Hay rosas rosas
que están ahí siempre.
Pero todas con espinas.
¡Pobres!
Se exponen, se entregan,
se ofrecen, perfuman…
Y no saben que tan sólo
sus pinchazos dejan huella.
Y hay rosas marchitas
porque nadie las riega.
Hasta hay rosas que se escriben
con mayúscula de oro.
Yo sé de unra rosa
que se llama Lola.
6 comentarios:
Eu teño tamén unha rosa na miña vida. Unha rosa a quen quero moito.
Gústame este poema porque me recorda a ela.
Pois aproveita e mándalle o blog...jajaja. A ver que di ela.
Meu dito, meu feito!!!
Eu teño unhas cuantas, pero ollo!! son alérxica a suas picadas.
A imaxe é moi chula.
Eu teño unhas cuantas, pero ollo!
son alérxica as suas picadas.
¡Coidado coas alerxias! Pódense volver crónicas...
Publicar un comentario