Non é máis ca presente. Perdeu polo camiño un pasado inmenso e descoñece que algunha vez tivo futuro. Non distingue entre soños e realidade, nin o solpor do amencer. Come por obrigación, máis menciñas ca alimentos. Non recoñece a filla que a coida nin a súa casa de sempre. Simplemente, vive. Porque non quere ou non sabe marchar.
 |
(Imaxe
baixada de internet)
|
No es más que presente. Perdió por el camino un pasado inmenso y desconoce que alguna vez tuvo futuro. No distingue entre sueños y realidad, ni el atardecer del alba. Come por obligación, más medicinas que alimentos. No reconoce a la hija que la cuida ni su casa de siempre. Simplemente, vive. Porque no quiere o no sabe marchar.
1 comentario:
Perfecta descrición da vellez. Terrible pero certa demasiadas veces!
Publicar un comentario