Son as dúas caras dunha moeda, pero comparten presuntos afectos dun home e paixón desmedida por botarse ó monte no outono, sempre por separado e ás agachadas. El, gran sibarita, é o máis beneficiado desta tolemia transitoria: o mesmo se volve cabaleiro degustanto tricholomas equestres cociñadas por súa irmá, que se converte no césar do imperio da súa casa devorando a exquisita amanita caesarea preparada pola muller. Iso si, ten o saudable costume de que o primeiro bocado sexa sempre para a anfitrioa do momento. ¡Canto cine viu e que pouco entende de toxicidade micolóxica!
 |
| (Imaxe baixada de internet) |
Son las dos caras de una moneda, pero comparten presuntos afectos de un hombre y pasión desmedida por echarse al monte en otoño, siempre por separado y a hurtadillas. Él, gran sibarita, es el más beneficiado de esta locura transitoria: lo mismo se vuelve caballero degustando tricholomas equestres cocinadas por su hermana, que se convierte en el césar del imperio de su casa devorando las exquisitas oronjas preparadas por su mujer. Eso sí, tiene la sana costumbre de que el primer bocado sea siempre para la anfitriona de turno. ¡Cuánto cine vio y que poco entiende de toxicidad micológica!
Seleccionado e publicado no libro "Tercer Certamen MICO MICRO RELATOS SAN JORGE"
4 comentarios:
Pemento demáis, non cres!?
Non estou segura de que sexa pemento. Deixémolo en "verde de máis". Pero, con herba e todo, teñen unha pintaza... :-)
Afortunado el, que pode probar as delicias de temporada en distintas versións! :P :D
S.PG
Ja ja ja. Lástima que sexa todo conto.
Publicar un comentario