(Imaxe baixada de internet) |
POR QUE
ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:
“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.
“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.
20 oct 2012
REGRESIÓN
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
7 comentarios:
Seguimos dándole vueltas a lo de viajar al pasado, ¿eh?.
Este foi provocado, foi escrito para participar nun concursiño e o tema era "viaxar no tempo".
O lugar común da volta ao útero materno, non si?
Pois non, non pensara niso, pero tamén podería ser...
O pasado está aí, ás veces pesa coma se levasen unha mochila e tírate para atrás. Vale máis aliviar, sacar cousas de enriba e andar máis lixeiro. Tanto na química como na vida ten que quedar algún enlace libre para poder REACCIONAR. Se non é así quedas na mesma estructura, para sempre.
¡Pero que filósofa te pos! Non che dou andado...
Perdinme...,debo estar na estructura isa..., pa sempre!!
Moi bo relato.
Publicar un comentario