ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:
“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente: Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.
“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.
5 comentarios:
¡Que agradables y dulces son esos besos de sol a la sombra de las higueras!, has dado con la imagen perfecta, como siempre.
Pensaba que eran bicos exclusivos para min. Así que D. Sol fai igual con todas... :-(
Si, el sol es demasiado hermoso para que lo goce solo una mujer.
PRECIOSO HAIKU! E iso que xa sabes que as figueiras non son as miñas preferidas... jejeje
Si, xa mo dixeches moitas veces, ja ja ja
Publicar un comentario