POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

2 sept 2010

FIGUEIRA / HIGUERA


Figueira doce,
cobres con mans de follas
os fillos lampos.




Higuera dulce,
cubres con manos hojas
hijos imberbes.

4 comentarios:

Begoña dijo...

A "falsa" figueiriña... con esa sombra traidora, disque, e esas pólas quebradizas. Pero de ricos froitos e agradable olor... Non si? Non se pode ser perfecto!

Edita Nogueira Tallón dijo...

Disque. Non te fíes de murmuracións. Debaixo da figueira da imaxe medran mestas e vizosas as herbas, as boas herbas. En serio, non hai nin unha soa herba mala á súa sombra. Xa ves...

CARNOTA dijo...

Farturenta e briosa. A súa sombra serve para que se conserve a herba fresquiña debaixo mentres no resto do campo o Sol achicharra o que encontra. O seu olor non me entusiasma pero perdóollo.

Edita Nogueira Tallón dijo...

Eu ata lle perdoo o proído que me produce o contacto coas follas. Gústanme tanto os figos...