23 feb 2016

TÁPAME



(Imaxe procedente de internet)

Si, fun eu. Non quixeches ver o berro desesperado dos meus ollos sen brillo nin o medo crónico ás túas ausencias. Moitas veces, camuflaches a miña tristeza con caprichos desmedidos; outras, acusáchesme inxustamente de filla estraña e introvertida. Por iso te desprezo, case tanto como os seus contactos lascivos dos que non soubeches protexerme. Acepto que lle regales bágoas e sepultura ao teu querido esposo  ̶ xa non me obrigarás a chamalo papá ̶ cunha condición: que sexas a miña encubridora, a coartada precisa. Só así poderemos chegar a perdoarnos.





Sí, he sido yo. No quisiste ver el grito desesperado de mis ojos sin brillo ni el miedo crónico a  tus ausencias. Muchas veces, camuflaste mi tristeza con caprichos desmedidos; otras, me tildaste injustamente de hija extraña e introvertida. Por eso te desprecio, casi tanto como sus contactos lascivos de los que no supiste protegerme. Acepto que le regales lágrimas y sepultura a tu querido esposo   ̶ ya no me obligarás a llamarlo papá ̶  con una condición: que seas mi encubridora, la coartada precisa. Sólo así podremos llegar a perdonarnos.

                                                                                                 
                                                                                             Creado para la 3ª ronda de LA COPA de ENTC

No hay comentarios:

Publicar un comentario