POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

20 ago 2015

ATRACO FRUSTRADO



(Imaxe baixada de internet)
Bolsa non tiña. Vida, tampouco. 
¡Hainos con sorte!






Bolsa no tenía. Vida, tampoco. 
¡Los hay con suerte!




14 ago 2015

TARDE


(Imaxe baixada de internet)
¡Por fin viúva! A ilusión da súa vida: inspirar pena e envexa, ser o centro dos chismes, vestirse de negro integral, mirar a calquera home con descaro e despois rexeitalo facéndose a ofendida... Foi unha mágoa que a pillase o feliz acontecemento atada á cadeira de rodas do xeriátrico.






¡Al fin viuda! La ilusión de su vida: inspirar pena y envidia, ser el centro de cotilleos, vestirse de negro integral, mirar a cualquier hombre con descaro y luego rechazarlo haciéndose la ofendida… Lástima que le haya pillado el feliz acontecimiento atada a la silla de ruedas del geriátrico.



7 ago 2015

EMPACHO


(Imaxe baixada de internet)


Encérrome na despensa. Atranco a porta por dentro. Cando conseguen abrir, xa non hai nada que facer: acabo de morrer, aínda estou quente. O mellor de todo é que esta vez non me remorde a conciencia.







Me encierro en la despensa. Atranco la puerta por dentro. Cuando consiguen abrir, ya no hay nada que hacer: acabo de morirme, todavía estoy caliente. Lo mejor de todo es que esta vez no me remuerde la conciencia.



5 ago 2015

EDITIÑO 10


A ver canto dá de si
esta mísera esperanza,
pois a ilusión xa rompeu
estarricada de máis.
Cos anacos
hei remendar a dor.



(Imaxe baixada de internet)


A ver cuánto da de sí
esta mísera esperanza,
ya que la ilusión ha roto
por estirarla de más.
Con jirones
remendaré el dolor.



3 ago 2015

PENÚLTIMO FRECHAZO / PENÚLTIMO FLECHAZO


(Imaxe baixada de internet)

Coñeceuna no taller de lectura, ao que case houbo que levalo a rastro e que agora lle parece interesante. Dende entón, anótase a todas as actividades ás que ela asiste; mesmo inventa doenzas para coincidir en rehabilitación ou masaxes. Hoxe é o home máis feliz do mundo: despois de varios intentos falidos, á fin conseguiu unha cadeira de rodas para el, que lle permitirá poñerse á súa altura e acompañala, roda con roda, nos paseos polo xardín do xeriátrico.




La conoció en el taller de lectura, al que casi hubo que llevarlo a rastras y que ahora le parece interesantísimo. Desde entonces, se anota a todas las actividades a las que ella asiste; incluso inventa dolencias para coincidir en rehabilitación o masajes. Hoy es el hombre más feliz del mundo: después de varios intentos fallidos, al fin ha conseguido una silla de ruedas para él, que le permitirá ponerse a su altura y acompañarla, rueda con rueda, en los paseos por el jardín del geriátrico.


                                                                                                    Inspirado en "Caballo viejo" para RCBS

2 ago 2015

XENEROSO / GENEROSO


(Imaxe de internet editada)


A vida nunha bolsa, por se o atracan.





La vida en una bolsa, por si lo atracan.