POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

28 sept 2014

FLORES MURCHAS / FLORES POCHAS


Deberías airearte un pouco, levas demasiados días encerrado. Xa sabes que se pasas moito tempo inactivo, as articulacións reséntenseche. ¿Lembras o que che custou volver a camiñar despois da operación? ¡Que te vas acordar!, ultimamente a memoria… ¿Sabías que a nena está empeñada en levarme ó médico? A min quen me preocupa é ela; está rarísima, di que acabará en Alemaña coma tododiós. ¿Ti escóitasme? Ás veces teño a sensación de estar falando soa. Será mellor que me vaia; faise tarde e o vixiante quere pechar. Que descanses ben. Mañá tráioche crisantemos frescos.

 (Imaxe baixada de internet)














Deberías airearte un poco, llevas demasiados días encerrado. Ya sabes que si pasas mucho tiempo inactivo, las articulaciones se te resienten. ¿Recuerdas lo que te costó volver a caminar después de la operación? ¡Qué te vas a acordar!, últimamente la memoria… ¿Sabías que la niña está empeñada en llevarme al médico? A mí quien me preocupa es ella; está rarísima, dice que acabará en Alemania como todo Dios. ¿Tú me escuchas? A veces tengo la sensación de estar hablando sola. Será mejor que me vaya; se hace tarde y el guardián quiere cerrar. Que descanses bien. Mañana te traigo crisantemos frescos.


Creado para REC



21 sept 2014

MAR


Xigante azul
preñado de auga fértil
que sabe a sal.
Auga con sal,
ondas, algas e espuma:
baño de peixes.
Gigante azul
preñado de agua fértil
que sabe a sal.
Agua con sal,
olas, algas y espuma:
baño de peces.


15 sept 2014

INVESTIGACIÓN


(Imaxe baixada de internet)

Cabelo curto medio cuberto por unha especie de gorra; bigote mesto; nariz torto; beizos de forma estraña; chaqueta e pantalón negros, tan amplos que ocultan mans e pés... Advírtenlle que esqueceu os ollos e a nena dá por rematado o debuxo facendo axiña dous buratos coa punta do lapis en calquera lugar da cara. A psicóloga e o forense intercambian unha triste mirada.




Cabello corto medio cubierto por una especie de gorra; bigote espeso; nariz torcida; labios de forma extraña; chaqueta y pantalón negros, tan amplios que ocultan manos y pies... Le advierten que ha olvidado los ojos y la niña da por acabado el dibujo haciendo rápidamente dos agujeros con la punta del lápiz en cualquier lugar de la cara. La psicóloga y el forense intercambian una triste mirada.



7 sept 2014

A PREZO DE OURO / A PRECIO DE ORO


Unha compañeira do traballo, sabedora da súa afección micolóxica, invítaa á súa finca onde, segundo ela, hai cogomelos dabondo. Coma unha tola, bótase á estrada na procura da terra prometida. Efectivamente, hai moitas; aínda que a maioría, inservibles. De súpeto, aparece un can enorme con moi malas intencións; o dono, menos mal, consegue retelo a tempo. Asustada, regresa inmediatamente co cesto case baleiro, pensando en esquecer a experiencia o antes posible. Ás dúas semanas, a notificación dunha avultada multa de tráfico lémbralle aquela viaxe. ¿A como lle sairía o gramo de fungo?




Una compañera de trabajo, sabedora de su afición micológica, la invita a su finca donde, según ella, hay setas en cantidad. Como una loca, se echa a la carretera en busca de la tierra prometida. Efectivamente, hay muchas; aunque la mayoría, inservibles. De repente, aparece un enorme perro con muy malas intenciones, cuyo dueño, menos mal, consigue retenerlo a tiempo. Asustada, regresa inmediatamente con el cesto casi vacío, pensando en olvidar la experiencia cuanto antes. A las dos semanas, la notificación de una abultada multa de tráfico le recuerda aquel viaje. ¿A como le habrá salido el gramo de hongo?




4 sept 2014

EN PLANETAS DIFERENTES



(Ilustración de Juan LuIs López para ENTC)
A sua nova esposa pediulle a Lúa. Compracente, foina buscar e amarroulla ó pulso con fío de aceiro. Ela rompeu a atadura cos dentes e desapareceu. Para sempre.



Su joven esposa le pidió la Luna. Complaciente, subió a buscarla y se la amarró a la muñeca con hilo de acero. Ella rompió la atadura con los dientes y desapareció. Para siempre.

                                        Creado para ENTC