17 abr 2014

DOR INCONDICIONAL / DOLOR INCONDICIONAL



(Imaxe baixada de internet)


Suspirou profundamente e recolleu dous cubertos do chan. Despois de aguantar o portazo de rigor, seguiu poñendo orde naquel campo de batalla dos luns. O dos sábados adoitaba ser o peor; tocaba saír de marcha e as demandas convertíanse en esixencias urxentes e irrevogables. De nada valían as explicacións dela, nin as súplicas, ou que o resto da semana non houbese para comer. El non facía caso, e non dubidaba en usar a forza para conseguir os seus obxectivos. Hoxe aínda lle faltaba a parte máis crúa da función diaria: chorar amargamente en segredo por este pobre fillo.






Suspiró profundamente y recogió dos cubiertos del suelo. Después de aguantar el portazo de rigor, siguió poniendo orden en aquel campo de batalla de los lunes. El de los sábados solía ser el peor; tocaba salir de marcha y las demandas se convertían en exigencias urgentes e irrevocables. De nada importaban las explicaciones de ella, ni las súplicas, o que el resto de la semana no hubiera para comer. Él no atendía a razones, y no dudaba en usar la fuerza para conseguir sus objetivos. Hoy todavía le faltaba la parte más cruda de la función diaria: llorar amargamente en secreto por este pobre hijo.

Relato creado para REC

2 comentarios:

  1. suaseiras6/6/14, 22:54

    Outra para compensar: “Ámate más de lo que te mereces
    y empieza de ese modo a merecerlo”. Aarón.

    ResponderEliminar
  2. Non está mal o pensamento filosófico ese, non...

    ResponderEliminar