Non me refiro a ninguén en concreto, só dicia e sigo dicindo que algunhas viuvas despois de superar a fase do arrastrado polo chan, atópanse con unha vida que lle senta que nin "dios" Chea de cousas que nunca viviran nin pensaran nelas e descúbrenas, tarde, pero gratamente.
É o risco que ten dedicarse exclusivamente a servir. Se che morre o obxecto do teu traballo, quedas no paro. Ja...Non se debería bromear con estas cousas
E logo? Dáballe moito traballo o seu home?
ResponderEliminarTi máis eu non nos enteramos, pero haiche algúns homes que dan moito traballiño... ja ja ja.
ResponderEliminarHai algunhas que lle presta que nin dios...Iso de non ter que facer!!
ResponderEliminarNon sei a quen te refires...
ResponderEliminarEra la sombra de su marido, desaparecido él, ella cree no existir y se arrastra pegada a las paredes y a suelo sin referencias. ¡Que pena!
ResponderEliminarAsí tal cual. Aínda que falta a firma habitual, delátate a profesión...
ResponderEliminarNon me refiro a ninguén en concreto, só dicia e sigo dicindo que algunhas viuvas despois de superar a fase do arrastrado polo chan, atópanse con unha vida que lle senta que nin "dios" Chea de cousas que nunca viviran nin pensaran nelas e descúbrenas, tarde, pero gratamente.
ResponderEliminarPero parece que non é o caso desta, alomenos de momento...
ResponderEliminarÉ o risco que ten dedicarse exclusivamente a servir. Se che morre o obxecto do teu traballo, quedas no paro. Ja...Non se debería bromear con estas cousas
ResponderEliminarSeguindo na liña..., no paro,
ResponderEliminarpero,cobrando, non??