15 feb 2012

EDITIÑO 4



Afogo co desacougo
buscando non sei que.
(Imaxe baixada de internet)
Non creo que atope nada
cara ó sol e contra o vento.
Virarei.
Que me leve a corrente.



Ahogo de incertidumbre
sin saber lo que busco.
No creo que encuentre nada
hacia el sol y contra el viento.
Giraré.
Que me lleve la corriente.



8 comentarios:

  1. Mejor no, con las corrientes que hay, que no te lleve la corriente, Editiño mejor no!!...contra el viento, por favor...!!!!!!!!

    Ola a todos e a todas, Madoé, segues con extraordinarios relatos...noraboa

    ResponderEliminar
  2. ¿Non será que me ves con bos ollos...?

    ResponderEliminar
  3. Dejarse llevar por la corriente...resulta tan tranquilizador, no luchar, no esforzarse, no tratar de lograr lo imposible. El riesgo es que la corriente te lleve a un remolino.

    ResponderEliminar
  4. ¡Ohhhh! Que boa metáfora e que perversa...

    ResponderEliminar
  5. Ou ter a sorte de que a corrente te leve a un paraíso perdido!!!

    ResponderEliminar
  6. Versión optimista,¡si, señor!

    ResponderEliminar
  7. suaseiras22/2/12, 2:34

    A corrente sempre te leva, incluso te podes axudar dela, o tema é controlar onde queres ir.

    Saúdos Nandina. Por certo, ir contra o vento mantente moi viva, moi desperta, pero ollo...,é moooi cansino che.

    ResponderEliminar
  8. ¡Que chula a metáfora, suaseiras!

    ¡Cantas versións da corrente! Aínda vou poñer outra: a min encántame a súa música, pode ser un canto de serea que te envolve, que te atrae...

    ResponderEliminar